Sen varken
Her günüm bayramdı
Sanki çocuk gibi
Şen, şatrak
Yarınlarım
Tasasız, gamsızdım.
Evde tencere tıngırdar
Kumanda elde
Beyaz camın karşısında
Kahvemi höpürdetir
Keyif çatardım.
Sanki günlerim
Böyle gelip geçecekti
Ne zaman ki
Günlerden bir gün
Sen yığılıp kaldın
İşte o zaman ben yandım
Aklım uçup gitti
Deliye döndüm.
Evde sen yoksun
Kokun yok
Sesin yok
Gülüşün yok
Görüntün yok
Dünya zindan
Yaşamak zehir bana
Ben hergün ağlıyorum
Nerdesin KEZBAN
Hani söz vermiştik
Sonsuza dek ayrılmıyacaktık
Şimdi ölmekten beterim
Hergün mezarında
Seninleyim
Hadi kalk Kezban
Eski günlerimize dönelim.
Ayhan Sarıkaya