Kara haber geldi ,Maraş ilinden.
Topyekûn cümlemiz yandık depremde.
Çıkmıyor kimsenin muştu dilinden .
Topluca canları, gömdük depremde .
Malatya, Adana, Hatay Maraşta
Sağlam yer kalmadı her bir karışta,
İnsanlık iyilik birlik yarışta,
İçimiz yanarken ,donduk depremde .
Bebeği ,kadını ,genci gocası,
Memuru, işçisi ve de hocası,
Otuz bin canımız, hem de nicesi,
Çökünce, enkaza döndük depremde.
Koymadı taşların üstünde tek taş,
Aradık günlerce yaşayan bir baş,
Susmadı feryatlar kalmadı tek yaş,
Kıyamet kopuyor sandık depremde .
Devlet baba hemen sahaya indi.
Asker polis AFAD Akut’u tamdı.
Felaket büyük kent sayısı ondu.
Seksen beş milyon bir ,candık depremde.
Yardım taşıdılar, çoluk çocuğu,
Gıdası çadırı yoktu gocuğu,
Bertaraf etmeli hemen göçüğü,
Biz bize yetince tamdık depremde.
Doldu tırlar yola koyuldu hemen
“Kimse varmı” diye soruldu hemen
Kanayan yaralar sarıldı hemen
İman gücümüzle ,yendik depremde
Kuzusu kaybolmuş ağlar anamız,
Hangi can dayanır söylen hangimiz ,
Kalmasa da sağlam tek bir binamız ,
İnsanlık ölmedi ,dimdik depremde .
Düğümlenir boğaz ,bedenim bir ton,
Utandım yemekten içmekten bir an,
Ah durup düşündüm, olsun artık son,
Sığmadık evlere, sindik depremde
Yüzyıl afetiyle dünya ağlarken,
Şu şiir yüreğim kara bağlarken,
Babalar kardeşler ciğer dağlarken,
Geçmiş afetleri andık depremde .
Sevda Doğan Karakaş
06/02/2023 Depremi anısına