EYVALLAH DEMEM!
“Ebedi Olan”dan destur almışım
Şu fani devrana, Eyvallah demem
Nispeti tahtında nura dalmışım
Deryaya, ummana, Eyvallah demem!
Yaradan Mevla’ya döndüm yüzümü
Kendim de aradım Kendi özümü
Doğruluk üzere derim sözümü
Kem söze yalana, Eyvallah demem!
Doğrunun yanına eğri eklemem
Sözümü söylerken asla teklemem
İzzeti ikbali kuldan beklemem
Makama, Bakana, Eyvallah demem!
Dünyaya kötülük tohumu eken
Gülleri olmayan zehirli diken
Sözünü söylerken dilini büken
Yalancı lisana, Eyvallah demem!
Atiyi bırakıp dünü yeğleyen
Beşeri nizama hizmet eyleyen
Menfaat uğruna yalan söyleyen
Riyakâr insana, Eyvallah demem!
Şeytana hizmette yoktur bir eşi
Cehennem harında taşır ateşi
Tuzakla kırdırır dostu kardeşi
Kinini kusana, Eyvallah demem!
Gönlümü sahibi ile eylerim
Adalet yok ise, Hakkı neylerim
İşitin sözümü, ağa, beylerim
Zalime susana, Eyvallah demem!
Tuzaklar doludur sağım solumda
Mertliği taşırım güçlü kolumda
Azimle yürürüm kendi yolumda
Tenhada pusana, Eyvallah demem!
Melaneti açık olup bilinen
Kurt postuna kuzu gibi bürünen
Düşman iken dostmuş gibi görünen
Münafık olana, Eyvallah demem!
Asl olan rızkını helal yemektir
Azimdir karardır yani emektir
Müslüman uyanık olan demektir
Şeytana kanana, Eyvallah demem!
Doğrular dürüstler yalnız umutsuz
Ahali biçare ve dahi mutsuz
Kul hakkı yiyerek çalar namussuz
Soyguna talana, Eyvallah demem!
Subuhan ismiyle Hakkı ararım
Aşkına kavrulur oda yanarım
Kevser’i içerek suya kanarım
Ateşte yanana, Eyvallah demem!
Gayretsizce miskin olup yatamam
Hak namına Haksızlığa tapamam
Ben sevgimi riyakârca yapamam
Vefasız canana, Eyvallah demem!
Zakir’im, geçerim fani dünyadan
Gayesi olmayan kuru davadan
Adalet isterim Yüce Mevla’dan
Hünkâra, Sultana, Eyvallah demem…