Çerkez teyzeler tayin olup geldiğinde görmüştük televizyonu ilk kez.
Berjer koltuğun üstünde heybetli duruşuyla oturan evin dedesini ,sürekli haber bültenlerini izlerken rastlardık.
Sade kahvenin yanında yediği güllü lokumu vazgeçilmeziydi. Mahallenin çocuklarını çağıran
evin annesi ise Rabbin ,KERÎM ismine mazhar olmalıydı ki sofrası açıktı herkese. Hancısı da yolcusu da yer geçerdi çerkez tavuğundan, haşhaşlı çöreğinden.
Kızı Nefin’le bakardık onun hünerli ellerine.
Yaşlısına da çocuğunu da aynı saygıyı göstermesine, hizmet edilmekten hoşlanmayan ,hizmet etmeyi can baş üstüne kabul eden verici ruhuna.
Dahası yalan söylemekten ,söyleyenden asırlar ötesi uzaklaşan imanına…
Siyah beyaz renkleriyle Redkid çizgi filmini seyreden çocuklara sorardı ,büyüdüklerinde seçecekleri mesleği.
“Öğretmen tabii ki “ diyen Fehmi ‘yi
“Hekimlik isterim bedava bakmak için hastalara” diyen Nazire’yi ,terzilik isteyen Atiye’yi, araba tamir etmeye meraklı Nazmi’yi tebrik ederdi.
“ Anne olmak istiyorum ama senin gibi !..” diyen kızı Nefin’ i de kutlar ve her mesleğin kırmızı çizgisi doğruluğu ,yalansız riyasız insan olmayı da eklerdi sözlerine.
Lastik üzerine dizdiği boncuklarla bize bileklik yapmış ,aynı zamanda da hayatımız boyunca ,hayat eksenine aldığımız doğru sözlü olmanın hârikuladeliğini öğretmişti.
“ Her yalan söylediğinizde bu bilekliği çok hızlı çekip bırakırsanız canınız yanar bir daha söylememeye çaba sarfedersiniz.Ta ki iyiliklerinizi bitiren bir kötülük olduğunun bilincine varıncaya kadar!..” öğütleriyle ,yalanla imanın bir arada asla ve asla olamayacağını anlamıştık. Hatta Nefin ,büyüdüğünde tarih kokan şehrimin yokuşlu ve dar sokak aralarına yalanı açığa veren bir icat yapacağını söylerdi.
Bir kaç gün önce kozmopolit bir şehirden ,dingin ,sade ,zamanla yarışmayan şehrime dönerken düşünüyordum ,Nefin’in icadını.Hız yapan araçların fotoğrafını çeken ve affetmeyen fotolu levhalar gibi,yalanı çeken fotolu levhalarda olsa ve gün ışığında dizilse ipe, yalan söylenmiş sözler.
Bugün ,duru saf bir ruhla ve çerkez teyzenin aşıladığı ağız disipliniyle şehrimin sokaklarında Nefin ve ben doğru söz söyleme sanatının güzelliğini tüm papatyalara, papatyalara konan bembeyaz kelebeklere haykırmak istiyoruz!..