Mizantropi, insanlardan nefret etmek demek. Yani bir nevi hümanizmin tam tersi. Peki gerçekten bu tuhaf bir düşünce mi?
1. Bizden en çok çekenler kuşkusuz hayvanlar...
2. Ağaçlara, o kadim dostların katline ne demeli..?
3. İnsanoğlunun şımarıklığından en çok çekenlerden birisi de dünyamız...
Ama insanoğlunun en en büyük zulmü yine insanadır.
4. İnsanoğlu, zulmedecek kimse bulamazsa kendine zulmeder.
5. Ama zayıf olana daha çok... En zayıf olanla, yani bizim yardımımıza en ihtiyacı olanla başlıyoruz: Çocuklar!
6. Eşcinsellere yapılanlar...
7. Yüzyıllardır Afrika'ya el birliğiyle yaptığımız şeylerse çok acımasız.
8. Ve tabii ki kadınlara...
9. İnsanoğlu asla ama asla ders almaz! İş işten geçtikten sonra "Biz ne yaptık?" der; ama bir süre sonra aynı yanlışı, hatta belki daha beterini yapar.
10. Linç de en bilindik alışkanlıklarımızdan biridir.
11. Sırf teni ya da tipi kendinden farklı diye öbüründen nefret eder insan.
12. Sadece tipi ya da teni değil; görüşü, dini, mezhebi farklı diye de zulmetmeye devam eder.
Bizden farklı olanla beceremedik; tanıyamadıklarımızla da aramız iyi değil! Peki en yakınımızdakilerle nasılız?
13. Mesela arkadan bıçaklama en alışılageldik huylarımızdan biridir.
14. İnsanoğlunun hamurunda kıskançlık ve haset vardır.
Kıskancız, hem de başlangıçtan beri. O yüzden Habil ile Kabil boş bir hikaye değildir. Kıskançlığı daha net anlatan bir anlatı daha yoktur. Kıskanırız; hem de en çok empati yapmamız gereken insanları. Örneğin kardeşimizi, yakın arkadaş dediklerimizi, komşumuzu... Dostoyevski Karamazov Kardeşler'de 'İyi bir insanın zilletinden ve düşüşünden daha fazla insanın içini rahatlatan bir şey daha yoktur.' demiştir. Bence bu konuda söylenebilecek her şeyi kısaca ifade etmiştir.