Bizi yanıltan ve yarıl yolda bırakan kişilere karşı her zaman öfke duyarız. Bu öfkenin dinmesi ise karşımızdaki kişinin bize davranışı ile değişiklik gösterir. Sen kime öfke duyuyorsun?
Eğer hazırsan;
Başlayalım!
1. Önce cinsiyetini seçer misin?
2. Yaşını da seçer misin?
3. Hayatında asla unutamayacağın bir şey yaşadın mı?
4. Peki bu şeyin üzerinden ne kadar zaman geçti?
5. Seç bakalım birini...
6. Bunlardan hangisi seni sinirlendirir?
7. Daha önce hiç sevdiğin birinin senin hakkında kötü konuştuğuna şahit oldun mu?
8. Bu duruma nasıl tepki verdin?
9. Peki söyle bakalım seni ne sakinleştirir?
10. Son olarak hayatında en çok neyi önemsiyorsun?
Sen seni anlamayanlara öfkelisin...
Sen seni anlamayan insanlara öfkelisin. Bazen ihtiyaç duyduğun tek şey biriyle dertleşmek ve seni anlamasını beklemek. Bazı konuları çok fazla içselleştiriyorsun. Kendi içinde biriktirdiğin ve söylemekte zorlandığın şeyler için kendine bir dert ortağı arıyorsun. Seni dinleyen, anlayan ve gerektiğinde yol gösteren kişilere ihtiyacın var. Öfken ise şimdiye kadar yanında durmuş ama nasıl olduğunu sormamış kişilere... Sevdiğin kişilerin biraz daha anlayışlı olmasını ve biraz da seni anlamasını istiyorsun. Yaşadığın şeyler karşısında verdiğin tepki senin gerçek tepkin mi? Bunu bilmeyen ama kendini senin yakının sanan çok kişi var. Sen herkese iyilikle yaklaşan biriyken, etrafında bunun karşılığını alamamak senin canını acıtıyor. Her derdinde sana koşan ve senin yardım ettiğin kişilerin senin dertlerinde yanında bulunmaması seni öfkelendiriyor. Bencil insanlardan hoşlanmıyor ve tahammül edemiyorsun. Hayatlarında bir tek kendilerini öncelik alan, sadece çıkar uğruna seninle iletişim kuran kişilere öfke duyuyorsun.
Sen seni sevmeyenlere öfkelisin...
Sen seni sevmeyen kişilere öfkelisin. Hayatında belli bir yere koyduğun ve üzerine titrediğin kişilerin bir süre sonra değişmesi veya eskisi gibi olmamaları... Bütün bu değişikliğin sonucunda ise sevilmediğini hissetmek... Sen sevgi dolu bir insansın ve hayatta her şeyin ise sevgi ile iyileşeceğini düşünüyorsun. Buna bu kadar inanırken sevilmediğini hissetmek seni öfkelendiriyor. Senin değerini bilmeyen kişilere öfke duyuyorsun. Hayatında bu kadar değer verdiğin duygunun, bu kadar değersizleşmesini istemiyorsun. Doğru kişileri sevmeye çalışırken belki de kendin için en iyi olanı ararken bir yanılgı ile karşılaşmak seni büyük oranda üzüyor. Sen seni sevmeyen herkese öfke duyuyorsun. Seviyormuş gibi yapan veya sevgisini gösteremeyen kişilere karşı kırgınlık hissediyorsun. Öfkene rağmen her zaman kapının açık olduğu kişiler var. Sen her ne kadar seni sevmeyenlere karşı öfke duysan da onların bir sözü, bir bakışı ile tekrar eski duygularını hissedebilirsin. Öfken sevdiğin kişilerin karşısında önemsiz bir duygu haline geliyor.
Sen kendine öfkelisin...
Sen kendine öfkelisin. Aldığın kararlardan, yaptıklarından veya yapamadıklarından pişmanlık duyuyorsun. Güvenin boşa çıkması, ama her seferinde tekrar tekrar yanlış kişilere güvenmeye çalışmak... Bu yaptıklarına baktığında kendine çok fazla öfke duyuyorsun. Bazen karşına çıkan fırsatları iyi değerlendirememekten bazen ise söylenmesi gereken şeyleri söyleyememekten dolayı öfkelisin. Bütün bu yaşadıklarına baktığında en çok kendine kızıyorsun. Çünkü aldığın her kararın sorumluluğu kendinde olduğunu biliyorsun. İnsanları kıramadığın için kendini kırıyor ve insanları mutlu etmek için kendini mutsuzlaşıyorsun. Bütün bunların sonucunda ise kendine öfkeleniyorsun. Yaptıklarını sürekli düşünüyor ve sürekli farklı bir yol arıyorsun. Aslında kendine en büyük kötülüğü kendine öfkelenerek yapıyorsun. Hayatta her şey istediğin gibi gitmeyebilir veya aldığın kararlar doğru olmayabilir. Sonucunda çıkardığın ders ve gördüklerin seni doğruya götürür. Kendine öfke duymak yerine ne kadar cesaretli olduğunla gurur duymalı ve başkaları için değil kendin için yaşamalısın.
Sen seni yalnız bırakanlara öfkelisin...
Sen seni yalnız bırakanlara öfkelisin. Her zaman yanında olacağına inandığın ve inandırıldığın ama bir süre sonra seni önemsemeden giden kişilere öfkelisin. Hayatta her zaman yanında biri olmalı. Seni seven, sana değer veren ve senin yanlışında da doğrunda da destekleyen biri... Bu kişiyi buldum dediğin an ona fazlaca güveniyorsun. İnandığın bu duyguların hepsini tek bir kişide buluyorsun. Sen bu kadar inanmışken o kişinin seni yalnız bırakması ve bütün inancını kaybetmene sebep olması bazı şeylere güvenini kırıyor. Senin bağ duygun çok gelişmiş. Bir insanla derin bağlar kurabiliyor ve o kişiyi hayatında önemli bir yere koyabiliyorsun. Üstelik bunları hiçbir çıkar beklemeden yapıyorsun. O kişiden istediğin tek şey her zaman yanında olacağını göstermesi... Bunu yapıyor belki seni inandırıyor ama daha sonra en ihtiyaç duyduğun anda ortadan kaybolması seni öfkelendiriyor. Hayatını tek bir kişiye adayamaz ve o kişinin her zaman yanında kalmasını bekleyemezsin. Ne kadar seni buna inandırmış olsalar da insanların bir gün gidebilmelerini kendini hazırlaman gerekir. Öfkeni bir kenara bırak ve yalnız kaldığında da neler başardığına ve ne kadar mutlu olduğuna odaklan.