Bu dönemde bir daha anladık ki, onlarsız olmaz.
Koronavirüs salgını döneminde sağlık çalışanlarının insan hayatındaki önemini bir kez daha gördük.
Eğer bazı meslekler kutsal sayılacaksa, ilk sırada kuşkusuz sağlık sektöründe insanlarla sürekli birebir iletişimde olan, hayat kurtaran ve iyileştiren çalışanlar gelir.
Elbette ön planda olanlar doktorlar olsa da, hemşireliğin ne kadar önemli bir meslek olduğu unutulmamalı.
Her meslek gibi hemşirelik de profesyoneldir. Ancak insani yönü en ağır olan meslektir belki de. Kalbinde sevgi, vicdan, merhamet, empati olmayan yapamaz.
Doktorların ve diğer sağlık çalışanlarının bile kimi zaman hastayla kuramadığı özel ilişkiyi hemşireler kurar.
Bu yüzden tarihte gönüllü olarak başlamış olan bu mesleği yapmak ekstra bir özen ve sabır ister.
Yoğun bakım ve yenidoğan hemşirelerini ayrı bir mertebede tutmak gerekiyor. Onların yaptığı öz bakımı gerçekten kimse kimseye kolay kolay yapmaz.
Hastalara en yakınları gibi davranarak, büyük özveri ile çalışıyorlar.
Aynı anda pek çok işi bir arada yapabilir, beyin ve beden gücünü birlikte kullanabilirler.
Çok az meslekte olan bu beyin ve beden iş birliği oldukça zordur. 'Multitasking' denilen aynı anda pek çok iş halletmenin kitabını yazabilirler.
Özel hayatlarını çoğu zaman geri plana atar ve bundan şikayetçi olmazlar.
Hemşirelik yoğun temposu ve nöbet sistemi ile kişinin özel hayatını kısıtlayan bir meslektir. Ancak bu mesleği severek yapan hemşireler bu durumu kabullenerek bu mesleği seçtikleri için şikayetçi olmazlar.
Mesleklerini son derece profesyonel bir şekilde yapan hemşirelerin de insan olduğunu unutmamak gerek. Eğer hastane ortamını normalleştiremeseler mesleklerini yapamazlardı.
Hastanelerde hasta ve hasta yakınlarının en rahatsız olduğu durumlardan biri olan sağlık çalışanlarının normal davranışları, aslında onların bu işi profesyonel olarak yapabilmelerinin anahtarı. Eğer ölüme, acil durumlara sıradan insanlar gibi tepki verseler kimse sağlık hizmeti alamazdı. Bu yüzden duruma bu açıdan bakmak gerekli.