Hep bir 'normal' olma çabasındayız a dostlar. Tutturmuşuz bir 'içine atma, iyi olmaz öyle...' anlayışı gidiyoruz. Halbuki iyidir içe atmak, atın gitsin, sıkıntı yapmayın yani...
1. "Seni Seviyorum" demek sizi hem korkutan, hem de tadınızı kaçıran bir durumdur.
2. Ve bu iki kelimenin size söylenmesi de daha az can sıkıcı değildir. "Ne gerek vardı ağbi şimdi..." diye düşünürsünüz.
3. Ağlamak sizin hiçbir olay karşısında vereceğiniz bir tepki değildir. En son ne zaman ağladığınızı bile hatırlamazsınız...
4. Ve aynı zamanda hiçbir film ya da müzik yoktur ki size yoğun duygular yaşatsın...
5. Bu yüzden romantik komediler, dramalar, efendime söyliyim aşk şarkıları filan sizin için hiçbir anlam ifade etmez.
6. Mezuniyet, düğün, ya da mutlu bir haber alma durumlarında öyle çok aşırı duygular hissetmezsiniz ve hissedenleri garipsersiniz.
7. Yakınlarınızı yaşadıkları güzel olaylar sebebiyle tebrik etmek kısa kesilmesi ve abartılmaması gereken bir şeydir.
8. Ve sizin için daha da kötüsü sarılmaktır. Ne anlamı vardır ki öyle kolları filan dolayıp da şeyapmanın...
9. Hele ki sonu gelmeyen sevgili sarılmaları... Sevgilinizi kırmamak için bir şey de diyememek... Aman yarabbi...
10. Başka insanların sizin adınıza aşırı sevinmesi size fazla gereksiz ve yapmacık görünür; geçiştirmek istersiniz.
11. Arkadaş teselli etmek konusunda gerçekten en son gelinmesi gereken insansınızdır...
12. Olmaz ya, çok nadir de olsa duygulandığınızda, "Neler oluyor bana ya?" tribine girersiniz.
13. Ve duygularınızı dışa vurmamak için tüm enerjinizi kullanır; renk vermemeyi başarırsınız.
14. Biri sizinle duygular hakkında konuşmak istediği zaman gergef gibi gerilirsiniz...
15. Ve tüm olumsuzlukların üst üste geldiği zamanlarda kendinizi deliliğe vurursunuz...
16. Vedalardan nefret edersiniz. Sırf vedalaşmamak için başka bir şehre giderken kimseye haber vermezsiniz...
17. Özür dilemeniz gerektiği durumlardan bahsetmeyeceğim bile. Çünkü asla dilemezsiniz...
18. İfadeniz devamlı duygudan yoksun olduğu için sizi tanımayanlar yanınıza yaklaşmaya çekinir.
