H­i­ç­b­i­r­ ­İ­ş­e­ ­Y­a­r­a­m­a­d­ı­ğ­ı­ ­G­i­b­i­ ­Z­a­r­a­r­ ­V­e­r­i­y­o­r­:­ ­Ç­o­c­u­ğ­u­n­u­z­a­ ­B­a­ğ­ı­r­m­a­y­ı­ ­B­u­g­ü­n­ ­B­ı­r­a­k­m­a­n­ı­z­ ­İ­ç­i­n­ ­G­e­ç­e­r­l­i­ ­S­e­b­e­p­l­e­r­

H­i­ç­b­i­r­ ­İ­ş­e­ ­Y­a­r­a­m­a­d­ı­ğ­ı­ ­G­i­b­i­ ­Z­a­r­a­r­ ­V­e­r­i­y­o­r­:­ ­Ç­o­c­u­ğ­u­n­u­z­a­ ­B­a­ğ­ı­r­m­a­y­ı­ ­B­u­g­ü­n­ ­B­ı­r­a­k­m­a­n­ı­z­ ­İ­ç­i­n­ ­G­e­ç­e­r­l­i­ ­S­e­b­e­p­l­e­r­

Sabrınız taşıyor, bazen hiçbir şey yolunda gitmiyor ve çocuğunuza bağırıyorsunuz. Sonrasında yoğun bir pişmanlıkla doluyorsanız, bu içerik tam size göre…

Çocuğunuza bağırdığınız andan itibaren kendinizi kötü hissedersiniz, uykularınız kaçar, suçluluk duyarsınız. Bir tek bu sebep bile yeterli değil mi sizce? Bağırmayı bıraktığınız anda her şeyin daha kolay olduğunu göreceksiniz.

Başkaları tarafından her daim yargılanırsınız. Kimse bağırmanızın altındaki sebepleri bilmez. Dolayısıyla, bağırmayı bıraktığınız anda tuhaf bakışlar da kesilir.

Çocuğunuzun “Sen dünyanın en kötü annesisin” bakışıyla karşılaşırsınız her seferinde. En çok da canınızı bu acıtır. Bağırmayı bıraktığınızda bu bakışı bir daha görmez, hatta unutursunuz.

Çocuğunuza bağırdığınızda onun gelişimine engel olursunuz. Tabii ki anne-baba olarak bunu istemezsiniz ama o anda farkında olmadığınız bu durum yıllar sonra dikkat bozukluğu olarak karşınıza çıkabilir.

Bağırmanız hiçbir işe yaramaz. Ne söylerseniz söyleyin, çocuğunuz bağırırken sizi duymaz ya da umursamaz. Dolayısıyla, derdinizi bağırmadan anlattığınızda ancak çocuğunuza ulaşabilirsiniz.

Bağırdığınızda tadını çıkarabileceğiniz tüm anları kaçırırsınız. O zamanlar bir daha geri gelmeyecek, biliyorsunuz. Bağırmayı bıraktığınızda birlikte geçirdiğiniz her anın keyfine vardığınızı keşfedebilirsiniz.

Çocuğunuza bağırdığınızda sorunun çoğu zaman onda olmadığını bilirsiniz. Aslında kızdığınız başka şeyler vardır. Hatta en çok kendinize öfkelenmişsinizdir. Bu öfkeyi çocuğunuza yöneltmek yerine, altında yatan sebeplere odaklanabilirsiniz.

Kontrolün elinizde olduğunu düşünürsünüz. Aslında öyle değildir. Disiplini bağırarak sağlayamazsınız. Bu enerjinizi daha farklı alanlara yönlendirirseniz, çocuğunuza da katkı sağlayabilirsiniz.

Çocuğunuza bağırdığınızda, onu duygularını ifade etmesi konusunda yanlış yönlendirirsiniz. Her hata yaptığında sizden kaçacak, ilk sığınması gereken yer olan yanınıza gelmeyecektir. Bizce bu bile yeter…

Hayal kırıklığınızı bağırarak giderdiğinizi düşünürsünüz. Bir anda her şey geçmiş gibi görünse de o hayal kırıklığı orada öylece durur. Bağırmayı bırakıp, hayal kırıklıklarınızın kaynağına, kendinize odaklanabilirsiniz.

Her şeyi kişisel algılarsınız; çocuğunuzun yaptığı her şeyi kendinize mal edersiniz. Mutsuzlukla bağırmaya başlarsınız ama daha önce de dediğimiz gibi sorun çocuğunuzda değil, sizde…

Tıpkı sizin gibi, çocuklarınızın da iyi ya da kötü günleri olabilir. Bazı gün tam sizin istediğiniz gibiyken, bazı günlerde de sizi çileden çıkarabilir. Savunmasız olduğunu ve bu günlerin bir daha gelmeyeceğini unutmayın.

Popular Articles

Latest Articles

Other Articles