Kendinizi merkeze koyamadığınız için, kendinize zaman/kaynak ayırırken ne kadar suçlu hissediyorsunuz? Kendiniz için yapmak istediklerinizi ne kadar erteliyorsunuz? “Hayır” diyemediğiniz için yapmak istemediklerinizi ne kadar yapıyorsunuz? “Benim de ihtiyaçlarım var!” diyerek sevdiklerinizden destek talep edebiliyor musunuz? Ve dürüst olun kendinize…
Ama ben bunları yaparken de mutluyum mu diyorsunuz? O zaman sadece kendiniz için yaptıklarınızdan suçluluk duymadığınız, yapmak istediklerinizi ertelemeden yaptığınız, yeri geldiğinde “Hayır” diyerek talepleri “gerçekten istediğinizde” karşıladığınız, sizin ihtiyaçlarınızın da sevdikleriniz tarafından fark edilip karşılandığı bir senaryoyu hayal edin. “Mutluyum” zannettiğiniz şeyin aslında öğrenilmiş çaresizliğiniz olduğunu fark edeceksiniz.
Sizi besleyecek ilişkiler dengesi buradan itibaren kurulmaya başlayacak işte. İlişkilerinizden beslenmeye başladıkça, tatlı istediğiniz azalacak, abur-cubur ihtiyacı kalmayacak, gece yemeleri usulca hayatınızdan çıkacak. Şimdiye kadar yaptıklarınız için kendinize sakın kızmayın. Yavaş yavaş, adım adım değişebilir hepsi. Sadece önce fark edip karar vermek, sonra da birazcık bilinçli çaba lazım. Hayat boyu diyet yapmak için gösterdiğiniz çabadan çok daha az bir çaba hem de 😊
Her ilişkinin kendi içindeki dinamiklerine göre yöntemleri, sonraki yazılarımda anlatacağım. Sevgili ilişkilerinden başlayacağız.
Şimdilik hoş kalın…
Instagram
Facebook
Twitter
Web