Hepimiz sürü halinde ekmek vs. diğer büyük kırıntıları taşıyan karıncaları görüp, bunu nasıl yapabildiklerini merak etmişizdir. Sizler için karıncaların kendi ağırlıklarının kat ve kat fazlasını nasıl taşıdığını bulduk. 👇
'Journal of Biomechanics' araştırmacılarının bulduklarına göre, yaygın bir Amerikan arazi karıncası kendi ağırlığının 5 bin kat üstünü taşıma becerisine sahip.
Ohio Devlet Üniversitesi'nin mekanik ve roket mühendisi Carlos Castro 'Karıncalar etkileyici mekanik sistemler. Bu hayret verici.' şeklinde açıklıyor.
'İlk başlamadan önce, ağırlıklarının en fazla 1000 katını taşıyabileceklerine dair bir tahmin yapmıştık. Ancak, görünene göre daha fazlasıymış!'
Mühendisler, karıncaların ağırlık kaldırma becerisini edinebilecek robotlar geliştirebilmek için bu konuyla daha yakından ilgileniyor.
Diğer araştırmacılar, uzun zamandır inceledikleri karıncaların kendilerinden yüz kat büyüklükte parçalar taşıyabileceğini iddia etmiş. Ancak, Castro ve iş arkadaşları duruma daha farklı yaklaşıyor.
Karıncaları parçalayarak incelemeye karar veren Castro, bir şeyin çalışmasını istiyorsanız her teknik sistemde olduğu gibi parçalarına ayırmak gerekli diyor.
'Kulağa zalimce gelebilir, fakat onları önce uyuşturduk.' şeklinde eklemiş. Karıncaların bacaklarını ve neyden oluştuklarını yakından incelemişler.
Ancak, bu çalışma özel birkaç tür üzerinde gerçekleştirilmiş ve kaldırma yükü ile bildiğimiz özel karıncalar değil; ortalama karıncalar.
Karıncaları önce elektron mikroskopisi ile incelemişler ve mikro bilgisayarlı tomografisi çekilmiş. Karıncaları uyuşturmak için buzdolabına koymuşlar ve özel olarak tasarlanmış, boyunlarının kopmasına sebebiyet verecek bir santrifüje yüzükoyun bir şekilde yapıştırılmışlar.
Santrifüj, klasik karnavaldaki çarka benzer bir prensibe sahip. Karıncaların kafası santrifüjün zeminine yapıştırıldı ve döndükçe boyunları yavaşa koparıldı.
Santrifüj, her saniye yüzlerce kez dönüyor ve her dönüşte karıncanın karşı koyduğu gücü ile daha da hızlanıyor. 350. seferden sonra boyun gevşemeye ve vücut uzamaya başlıyor. Karıncaların boynu, ortalama ağırlıklarına göre 3.400-5.000 seferden sonra kopuyor.
Mikro bilgisayarlı çekilen tomografide boyunlarındaki yumuşak yüzeyin, kafa ve vücudun dış iskeleti ile bağlantısı olduğu keşfedildi.
Castro 'Diğer böceklerin de benzer mikro ölçekli yapıları var ve bunun bir tür mekanik bir rol oynadığını düşünüyoruz.' şeklinde açıklamış.
'Belki de yumuşak yüzeyin ve dış iskeletin bir araya gelmesini sağlıyorlar, baskıyı azaltıyorlar ve mekanik bir işlev haline getiriyorlar. Sürtünme yaratıyor ya da bir tarafın diğer tarafa karşı hareket etmesini sağlıyorlar.'
"Şimdi bu özel karıncanın sınırlarını ve ne kadar dayanabileceğini ve yük taşırken nasıl mekanik davrandığını biliyoruz."
'Nasıl hareket ettiğini anlamak istiyoruz. Kafasını nasıl tutuyor? Farklı yönlerde yük taşıdığında ne değişiyor?' Bir gün, bu araştırmalar yumuşak ve sert parçalardan oluşan mikro boyutlarındaki robotların tıpkı karıncalar gibi becerilere sahip olmasını sağlayacak.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım...