1. Şehir dışında bir lokantaya girdiğinde İskender Kebap ve Pideli Köfte'yi aramak.
-Pardon, bakar mısınız? Burda Pideli Köfte var mı acaba?
+Pideli Köfte mi? O ne?
(başıma geldi, yazmasam olmazdı.)
2. "Çay koymak" yerine "Çay dökmek" kavramını kullanmak.
3. Ulubatlı Hasan'la hemşehri olmak.
Bunların arasında Zeki Müren, Müzeyyen Senar gibi isimler de var tabii.
4. Karagöz ve Hacivat'ı yakından tanımak.
5. BuKART sahibi olmak.
6. Teleferiğe binmekten korkmamak.
Şehir dışından gelen arkadaşınızın 'Ay ay çok yükseldi düşcez şimdi' tepkilerine maruz kalabilirsiniz.
7. Uludağ'da 4 mevsimi 1 günde yaşayabilme olanağı. (Ve sadece kayak merkezi olmadığını bilmek.)
Önce güneş açar, sonra yağmur yağar, ve belki de dolu başlayabilir. En sonunda gökkuşağıyla günü tamamlarsınız. Yaşamadım değil hani.
Bu arada Uludağ demişken, ordan gelen çileğin, böğürtlenin tadı farklı olur.
8. Kılıç Kalkan izlerken zevk almak.
9. Kozahan'da kahve içmenin verdiği keyif.
Ve hafif lodosun getirdiği ıhlamur kokusu...
10. Osmanlı İmparatorluğu'nun gururlu izlerini taşımak.
Yüzlerce yıllık şanlı tarihin ilk başkentinde yaşıyorsunuz sonuçta.
11. Cumalıkızık'ta ev yapımı salça ve reçellerle, sıcacık gözlemelerle, taze çayla kahvaltı yapmak.
Sokakları ve evleri de en az kahvaltısı kadar güzeldir.
12. Kestane Şekeri'ni sevmek, sevdirmek.
Hediye olarak götürülen tatlıların kralıdır, Kestane Şekeri.
13. Yemyeşil bir şehirde mis gibi havayla yaşamanın huzuru.
14. Ulucami'ye her gittiğinde elinde olmadan büyülenmek.
Yüz defa gitse de, inansa da, inanmasa da büyülenir insan...