B­ü­t­ü­n­ ­A­c­ı­l­a­r­ı­n­ ­U­z­a­ğ­ı­n­d­a­ ­S­e­l­a­m­ ­B­i­l­e­ ­V­e­r­i­l­m­e­y­e­n­ ­B­i­r­ ­K­ö­y­d­e­ ­D­o­ğ­s­a­y­d­ı­k­ ­D­a­h­a­ ­M­u­t­l­u­ ­O­l­u­r­ ­m­u­y­d­u­k­?­

Selamsız, şehre çok uzak bir kasabadır. Kendi halindedir, kendi halinde çok sıradan dertleri, tasaları ama her daim umutları vardır. Mesela en büyük dertleri o sene en iri ineğin kimden çıkacağıdır. Şehre ne vali, ne kaymakam, ne milletvekili uğrar. Bir gün cumhurbaşkanı trenle geçecek olur, o da selam bile vermeden gider. Peki bütün memleket acılarının uzağında şu 10 sahnelik selam bile verilmeyen köyde doğsaydık daha mutlu olur muyduk?