Herkesin hayatı boyunca en az bir defa yaşadığı bir olay bu: Tüylerin diken diken olması.
Çok alakasız durumlarda yaşanmasıyla kafalarda karışıklığa yol açan bu tuhaf tepkinin kalbinde yatan şey aslında bir.
Açıkcası sık sık şahlanır tüylerimiz. Duştan çıktığınızda havluyu üzerinize almanız biraz uzun sürdüğünde ansızın kapıyı çalar...
Ya da karanlıkta göz gezdirirken orada duran bir silüet gözümüze çarptığında hemen orada bitiverir.
Birbirleriyle pek alakası olmayan durumlarda bunu yaşıyorsak, işin aslı ne?
Olayı hislerin fizyolojisiyle açıklamak mümkün.
İlkel atalarımızdan bize kalan fizyolojik bir tepkime bu.
Üşüdüğümüz zaman tüylerimizin altındaki minik dokuları harekete geçiyor. Vücudu dev tüylerle kaplı hayvanlar için bu hareket bir çeşit ısı yalıtımı sağlıyordu, şu an bizim için pek işlevli değil ama alışkanlık işte...
Heyecan, korku gibi durumlarda yaşananlar da aynı şekilde.
Baykuşların korktukları zaman tüylerini kabartmalarını anımsayın. Bu tepki, tehlikede olduğunu anlayan hayvanın kendini olduğundan daha büyük göstererek diğer hayvanın gözünü korkutmak istemesiyle alakalı. Eskiden de tam olarak böyleydi. Şimdi pek ihtiyaç olmuyor...
Farklı açıklamalara rağmen olayın sorumlusu ise, adrenalin.
Böbreküstü bezlerimizden salgıladığımız adrenalinin fizyolojik çıktıları çeşit çeşit. Bunların arasında derinin kasılması da bulunuyor.
Adrenalin korku, heyecan, stres gibi çeşitli duygusal anlarda sık sık kendini açığa çıkardığı için, aradaki bağlantıyı kurmak kolaylaşıyor.
Ne zaman tüyleriniz diken diken olsa, bir konuda uçlarda geziniyorsunuz denebilir. Sık yaşanıyorsa eğer, bilin ki hayatınız epey aksiyona sahip!