1996 yılında hayatımıza yavaş yavaş girmeye başlayan sanal bebek, nam-ı diğer 'Tamagotchi', çocukluğumuzda bir dönem hayatımızın en önemli oyuncağı olmuştu. Küçük yaşımızda evladımız gibi sevip bakardık. Ne günlerdi ama!
1. Arkadaşlarımızdan birinde varsa kesinlikle bizde de olmalıydı. Bunun için harçlıklarımızı biriktirdiğimiz olurdu.
2. İlk çıkanlarında 2 ya da 3 tuş vardı, ama sonraları 5 tuşlu olup, özellikleri geliştirilmişti.
3. Sanal dünyayla ilişki kurduğumuz bu oyuncak, bize bütün mutlulukların kapısını açıyor gibiydi.
4. Müthiş bir sahiplenme duygusuna sahip olmamıza sebep olurdu.
5. Seçtiğimiz hayvanımızla aramızda kimsenin anlayamayacağı bir bağ oluşurdu.
Hepimiz onların ebeveynleri olurduk.
6. Güne büyük bir heyecanla başlar, ilk iş olarak bebeğimizi besler ya da altını temizlerdik.
7. Sanal bebeğimiz uykumuzdan da önemliydi, gece uyanır acıkmış ya da altını kirletmiş mi diye kontrol ederdik.
8. Tabii her zaman başarılı olamazdık. Kimi zaman fazla yemek yedirmekten, kimi zaman açlıktan ölürdü sanal bebeklerimiz.
Ebeveyn olmak zor iş doğrusu
9. Hatta bir süre baksın diye arkadaşımıza emanet ettiysek ve bebeğimiz öldüyse, o arkadaşımızla kesinlikle aramız açılırdı.
10. Bebeğimize iyi bakarsak her gün bir yaş büyürdü. Bu da arkadaş ortamında son derece havalı bir durumdu.
11. Küçük dünyamızda düzenimizi bebeğimize göre kurardık. Sorumluluk sahibi çocuklardık yani.
Kim bebeğinin hasta olmasını ister ki?
12. Okula götürmemiz elbette yasaktı. Onu ne kadar özlesek de, evde olan birine emanet ederdik.
13. Emanet ettiğimiz annemiz ya da babamızsa, kimi zaman torun sevgileri tutar, bir süre bize geri vermektense kendileri oynamak isterlerdi.
14. Saatini ileri alarak daha çabuk büyümesini sağlayanlarımız vardı. Hayatında ilk defa hile yapmış olanlar desek daha doğru olur.
