Kibar olmak, hele ki Türkiye’de bir hayli zor. Çünkü bir karşılığı yok ve kibarlığınız “saf olmakla” bir tutuluyor. Bu yüzdendir ki çoğu zaman “artık daha kaba biri” olmaya niyetleniyorsunuz ama mümkün değil. Çünkü siz iflah olmaz bir kibarsınız.
1. Otobüste bir kadına yer vermeden önce, “acaba yer versem ona yaşlı dediğimi mi düşünür?” ikilemi yaşıyorsunuz.
2. O kadar kibar birisiniz ki, birisi sizin yanınızda kabalaştığında şaşkınlığınızı gizleyemiyorsunuz.
3. Birisi isminizi yanlış söylediğinde, onu düzeltecek cesareti çoğu zaman kendinizde bulamıyorsunuz.
4. Bir buluşmada, tuvalete gidip döndüğünüzde yerinize başkası oturmuşsa onu kaldırmak yerine başka bir yere geçiyorsunuz.
5. Bir kadına/erkeğe kapıyı açtığınızda, yol verdiğinizde “acaba ona asıldığımı mı düşündü?” sorusundan kurtulamıyorsunuz.
6. Yemek için ölüyor olsanız bile o son lokmayı hep başkalarına bırakıyorsunuz.
7. Bugüne kadar hiçbir saç kesimine olumsuz tek laf etmediniz, her defasında “eline sağlık, harika” diyorsunuz.
8. Bir şeyi beğenmeseniz bile beğendiğinizi söylüyorsunuz, neden insanlar sizin zevkiniz yüzünden üzülsün ki?
9. Bir kere özür dilemek size asla yetmiyor, özür dilediğinizin anlaşıldığına emin olana dek özür diliyorsunuz.
10. Öyle ki bazen durmanız için karşı tarafın, “yeter!” demesi gerekiyor.
11. Yetmiyormuş gibi, sizden özür dileyen birine de özür diletmemek için adeta çırpınıyorsunuz.
12. Birisi size ne içmek istediğinizi sorduğunda hep “en kolayı hangisi olacaksa…” diyosunuz, sizin tercihlerinizin ne önemi var ki?
13. Kibarlığınız yüzünden çoğu zaman partilerden, toplantılardan, vs. sessizce ayrılmayı tercih ediyorsunuz.
Kimsenin eğlencesini bölmeye hakkınız yok.