Ülkece yaşayabileceğimiz en büyük kabuslardan birini yaşıyoruz. Kahramanmaraş'ta üst üste meydana gelen iki depremle korkunç bir yıkım yaşadık ve birçok canımızı kaybettik. Enkaz altında kurtarılmayı bekleyen onlarca canımız var ve kurtulan insanlarımız da çok zor şartlar altında hayatta kalmaya çalışıyor.
Depremde sevdiklerini ve yakınlarını kaybeden insanların sözleri ise yüreğimizi acıtıyor, boğazımızda kocaman bir yumru var ve asla geçmiyor...
Bu fotoğrafa iyi bakın, acının ve çaresizliğin fotoğrafı oldu bu! Kahramanmaraş'ta, yaşamını yitiren 15 yaşındaki çocuğunun elini dondurucu soğuğa rağmen bırakmayan bir baba o.
Bir yanda enkaz başında yakınlarından haber almayı bekleyen gözü yaşlı insanlar, bir tarafta tüm yardım çağrılarına rağmen yakınları için arama kurtarma çalışmalarının başlamadığını söyleyen çaresiz insanlar var...
Bir yanda ise sevdiklerinin cansız bedenini enkaz altından elleriyle çıkarmak zorunda kalan insanlar! Acımız tarifsiz.
Yakınlarını kaybeden insanlar üzgün, öfkeli!
Bir bir yakınlarının kayıp haberlerini alıyorlar...
Canlarını, en yakınlarını kaybedenler.
Yakınlarının kaybıyla sarsılan insanların acısı öyle büyük ki...
Boğazınıza koskocaman bir yumru oturuyor ve yutkunamıyorsunuz...
Yardım için saatlerce çırpınan ama sevdiklerini kaybeden insanların hem üzüntüsü hem de öfkesi öyle büyük ki!
Bir umut ailesi için yardım isteyen ama ailesini kaybeden insanların acısı tarifsiz!
Üstelik acıların en büyüğünü yaşamalarına rağmen geride kalan insanların hayatlarını kurtarmak için ellerinden geleni yapıyorlar...
Ne denir ki, hepimizin başı sağ olsun...
Umarız enkaz altında kalan canlarımız sağ salim kurtarılır...
