Bir tren yolculuğu öncesi yerde satılan şapkalardan ister çocuk, alır baba, binilir trene.
Tren hareket eder.
Çocuğun başı dışarıdadır.
Babası "yapma, etme, şapka uçacak" dese de çocuk aldırmaz.
Baba çocuğun başından şapkayı kapıp, saklar arkasına.
"Baba! Baba! Gitti şapka"
"E gider tabi oğlum dedim ben sana"
"Ama baba yaaa..."
"Eğer bundan sonra hep sözümü dinlersen ve söylediklerimi yaparsan, getiririm o şapkayı ben sana"
"Gerçekten mi? Hadi baba"
"Dön arkanı o halde ve söz ver bana"
"Söz baba"
Çocuk arkasını döner, babası usulca koyar şapkayı başına. Sevinçten gözleri parlar çocuğun ve dönüp arkasını açık camdan fırlatıp atar şapkayı. "Hadi baba gene yap!"
