Hoş sonsuza kadar yaşamak ister miyiz orası meçhul ama en azından tercih hakkımız olması güzel olurdu.
Aşık Veysel'in de dediği gibi "Uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece" ve yol bitmese de biz bitiyoruz.
Peki neden bitiyor bizim yolumuz? Bir noktada ayrılmamızın, kalmamızın sebebi nedir? Belki de o bitmeyen yolda yürümeye devam edebiliriz? İşte size bunun mümkün olmasının önündeki engeli anlatacağız. Belki bir gün engeller ortadan kalkar kim bilir...
Takvimler 1961 yılını gösterirken görseldeki beyefendi, Leonard Hayflick bir deney yapıyor.
Kendisi bu yaptığı deneyde 'Herhangi bir hücre ölmeden önce sınırlı sayıda bölünebilir' sonucuna varıyor. Bu deneyde elde edilen sonuçtan önce hücrelerin sınırsız çoğalma özelliği olduğuna inanılıyordu o nedenle sonuç bir hayli önem teşkil ediyor. Bu sonuç da 'Hayflick limiti' olarak literatüre geçiyor.
Hayflick limitine göre her canlı için farklı süre olanağı sağlanıyor.
Genel olarak insanlar için 70 yıl kaplumbağalar içinse 200 yıl gibi.
Bilim insanları bu çalışmanın üstüne devam ederlerken Elizabeth Blackburn ve ekibi hücre ömrünün telomerlere bağlı olduğunu buluyor.
Telomer, DNA sarmalının ucunda bulunan ve kromozomları koruyan parçadır, basitleştirirsek ayakkabı bağcığının ucundaki o plastik gibi bir şey bir nevi.
Doğumdan ölüme kadar her hücre bölümünde kısalan telomerler, uzunluğuna göre yaşam süresiyle doğru orantıda oluyor.
Ne kadar uzun telomer o çok nefes...
Uzatma imkanı hakkında şimdilik bir fikrimiz yok ama sigara, alkol, depresyon, stres gibi durumların telomerlerin daha fazla bölünüp daha hızlı şekilde kısalmasına sebep oluyor.
Pek siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım👇