Fantastik edebiyat severler “Taht Oyunları”cılar ve “Yüzüklerin Efendisi'ciler olarak ikiye ayrılmış durumda. Çok düşük bir yüzde ise ikisini eşit olarak beğeniyor ama dediğimiz gibi, çok düşük bir yüzde...
O halde mücadele başlasın, kim kazanacak görelim.
Aslında kısa ve öz bir cevap vermek gerekirse, hangisinin iyi olduğu tamamen sizin zevkinize bağlıdır.
Ancak gönüllerde yer etmiş iki eseri de etraflıca düşünmek gerek... Bu dillere destan mücadeleye kulak vermek gerek.
Hikaye anlatımı açısından Yüzüklerin Efendisi daha iyi yazılmış ve daha ilginç bir kitap. Taht Oyunları ise gerçek dünyadaki ilişkilerle dolu.
Yüzüklerin Efendisi hem kitabıyla hem de filmiyle devrim yaratan, görsel efektlerinden oyuncularına, müzikleri de dahil olmak üzere her yönüyle bir başyapıt olarak görülüyor. Taht Oyunları ise piyasada çok önemli bir yer etmiş, görsel efekt ve müzik gibi yönlerden Yüzüklerin Efendisi’nden geride kalmayan çok iyi bir dizi serisi. Uyarlandığı kitaplardan ayrıldığı andan itibaren ciddi bir düşüş yaşamış olmasına rağmen iyi olduğu gerçeği değişmiyor.
Yüzüklerin Efendisi başlangıcı, ortası ve sonu olan tam bir hikaye.
Taht Oyunları’nda ise karakter gelişimi çok derin ve ahlaki mutlakların olmadığı, savaşa dayalı bir dünyanın bütün önermesi son derece merak uyandırıcı. Yüzüklerin Efendisi'ne nazaran Taht Oyunları’ndaki 'çılgın' taktikler izleyenlerin hayli ilgisini çekiyor.
Ancak en göze batan fark iki eserin tonu. Taht Oyunları’nda ağır basan ton şüphecilik iken, Yüzüklerin Efendisi’nin daha umutlu ve ilham verici bir tonu var.
Yüzüklerin efendisi bize en küçüğümüzün büyük farklar yaratabildiğini ve onurlu ve iyi insanların ezici ihtimallerinin karşısında bile kazanabildiğini gösteriyor. Taht Oyunları ise kuşkuculuk konusunda zirvede olduğu için günümüzde daha gerçekçi olarak değerlendiriliyor.
Sonuçta Yüzüklerin Efendisi bir destandır.
İnsanları tehdit eden bir durum, tehdit kaynağının kimsenin cesaret edemediği bir yerde olması, bir kişinin buna cesaret etmesi, cesaret eden kişiye birçok kişinin yoldaş olması, kötülere karşı iyilerin inançlı olması ve direnmesi, iyilerin kazanması ve nihayetinde tehdit kaynağının yok edilmesi var.
Mutlu son.
Ancak Taht Oyunları bir destan değildir.
İyilerin kazanması gibi bir dert gütmeyen, keskin bir “iyi” ve “kötü” anlamı olmayan, gidişatın tahmin edilemediği bir eser.
Yüzüklerin Efendisi temel düşünsel derinlikler ve naiflik ile karşımıza çıkarken, Taht Oyunları menfaatçiliği ve çıkarcılığı son derece normalleştiriyor.
Günümüzde “daha gerçekçi” yorumlarının yapılmasının bir diğer sebebi de bu. Örneğin Yüzüklerin Efendisi’nin yazarı J.R.R. Tolkien, gri bir karakter olan Gollum için “Gücün peşinden koşarsanız, fiziksel olarak değil ama karakter olarak Gollum'a dönersiniz.” demiş.
Bu tarz metaforlar sizi derin düşüncelerle dolu bir denizde savunmasız bırakabilir.
Devam edelim. Yüzüklerin Efendisi’nde yüzüğün yok edilmesi uhrevi bir hikaye.
Yani inanç sistemleri açıdan bakıldığında nefsin öldürülmesini; felsefi açıdan bakıldığında güç istencinin yok edilmesini anlatıyor. Taht Oyunları'nda ise aksine, herkes gücün peşinden koşuyor ve bu konu ile ilgili bir alt metin yok.
Kitaplar karşılaştırıldığı zaman ise iki seri arasındaki en temel farkım dünyalara ve mücadelelere yaklaşım olduğu söylenebilir.
Yüzüklerin Efendisi iyilerin kazandığı, Hobbit gibi kıtipiyoz ve görece güçsüz olanların irade sayesinde tüm zorlukları aşabildiği fikrini temel alan, daha masalsı ve mesaj vermek isteyen bir hikayeye sahip. Buzun ve Ateşin Şarkısı ise, yayınlanan kitaplar itibarıyla akıllı oynayanın, entrikaları iyi yönetenin üstün geldiği, çok daha gerçekçi bir hikaye.