![Sezaryen Doğum Yaptığı İçin Eşi Tarafından Anne Olarak Görülmeyen Kadın ve Bize Düşündürdükleri](https://kilalu.blog/news/2024-07-11-16:35/Sezaryen Doğum Yaptığı İçin Eşi Tarafından "Anne" Olarak Görülmeyen Kadın ve Bize Düşündürdükleri.jpg)
+90 videosuna konuk olan bir kadının yaşadıkları son derece ilginç. Sezaryen doğum yapmak zorunda kaldığı için eşinden duyduğu sözler ve ailesine dönmek istediğinde ailesinden duydukları birbiriyle tamamen çelişiyor. Tüm bunların sebebi anneliğin kutsal olarak görülmesi mi peki? Gelin birlikte bakalım.
*Görseller tamamen temsili.
+90 videosunda konuşan bir anne, çocuğunun doğumu sırasında hiç açılma olmadığını, bu sebeple sezaryen doğum yapması gerektiğini söylüyor.
Ancak eşi sezaryen doğum yapmasına izin vermemiş ve "Normal doğum yapacak" demiş. Peki nedenmiş? Anne ancak vajinal doğum yaparsa anneymiş!
Sezaryen doğum yapan kadın anne olamazmışmış. Bak hele!
Her neyse, bu annemiz hala açılma olmadığı için morarmaya başlamış, bebeğin kalp atışları duyulamaz olmuş ve dolayısıyla sezaryen doğum gerçekleşmiş. Bundan sonra da eşi kendisine asla bir anne gibi davranmamış.
Bu annemiz, çocuğunu alıp ailesinin yanına dönmek istediğinde de ailesinden tepki görmüş. Çünkü bebek babanın hakkıymış, geri dönecekse onu da babasına bırakacakmış!
Ay resmen delirirsin!
Anne de bebeğini alarak bambaşka bir şehirde yaşamaya ve çalışmaya başlamış. Çocuğuyla çok da mutlu şimdi.
E peki, hani annelik kutsaldı? Yoksa bu sadece tüm sorumluluğu anneye yüklemenin kolay bir yolu mu diğer tüm insanlar için?
Bu düşüncenin altında bebeğin büyük oranda bakıcısının anne olması ve bakımı hiç de kolay olmayan bu varlığı sağlıklı bir şekilde büyütmeye çalışırken manevi bir destek arıyor olmanın etkisi yatıyor. Hatta bu sorumluluğu paylaşmayan diğer insanların annelere motivasyon cümlesi gibi daha çok.
Bu örnekte anneyle bebeğin sağlığını riske atarken karar mekanizması olan baba, sırf vajinal doğum gerçekleşmedi diye "kutsallığını" almış mesela annenin elinden.
Ya da hiçbir anlamda eşinden destek bulamayan bu annenin, doğup büyüdüğü ailenin yanına giderken eşininkine benzer bir tepkiyle bebeğinden vazgeçmesini istemesi ile de alınmış.
Yani normal doğum yaparken, bebeğin tüm sorumluluğunu alıp hiç ses çıkarmadan ona bakarken kutsalsınız hanımlar. Bu örnekler o kadar artıyor ki, emziremezsen anne değilsin, mama verirsen ayıplanırsın, bebeğin uyumaz ağlarsa yuhlanırsın...
Bir de sizin fikrinizi alalım. Annelik kutsal mı, kutsalsa da nereye kadar kutsal sizce?
