B­u­g­ü­n­ ­M­u­t­l­a­k­a­ ­O­k­u­m­a­n­ı­z­ ­G­e­r­e­k­e­n­ ­1­0­ ­K­ö­ş­e­ ­Y­a­z­ı­s­ı­

Demokratik ülkelerde, seçimlerden sonra değerlendirmeler ve bunlara dayalıözeleştiriler yapılır... 
Türkiye’de değerlendirmeler ve özeleştiriler ise ya palavracı kamuoyuaraştırma şirketlerinin ayıplarını örtmek ya da başarısız olan politikacılarınözgüvenlerini tazelemek için kullanılır.

Aşağıdaki listeyi, üç aşağı beş yukarı, bir önem sıralamasını da akılda tutarak yapmaya çalıştım. 
1) Seçimin en önemli belirleyicisi, Erdoğan’ın Başbakan olarak yarışmasıdır.

Başbakan ve artık seçilmiş-Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, şimdiye dek olanlardan çok farklı bir yönetim tarzını benimseyeceği sır değil.

Zaten Erdoğan cumhurbaşkanının Anayasa’nın verdiği yetkilerin tamamını kullanacağını aylardır söyleyerek oy istedi ve yüzde 52’ye yakın bir destekle ilk turda seçildi.

Önceki akşam, 14 Ağustos, AK Parti’nin 13’üncü kuruluş yıldönümü münasebetiyle verilen davette, 28 Ağustos’ta görevi devraldığında benimseyeceği tarza dair işaretleri de somutlaştırmaya başladı. Muhalefetin Çankaya’yı boykot etmesi Türkiye’de yeni bir şey değildir.

2014’ün sonuna çok bir süre kalmadı diyebiliriz. Tayyip Erdoğan yapmak istediği bir şeyi daha yaparak --ya da “olmak” istediği bir şeyi daha “olarak”-- Çankaya’ya ulaştı. Ancak onun bu başarısının partisi için --ve ister istemez kendisi için-- engebesiz bir gelecek yolu açtığını sanmıyorum. Tersine, şimdiye kadar denetim altında tutulabilmiş rekabetlerin, içsel çatışma kaynaklarının harekete geçeceği kanısındayım.

Şüphesiz yanılıyor olabilirim. Erdoğan bugüne kadar işletmeyi başardığı parti disiplinini Cumhurbaşkanlığı konumunda da sürdürebilir --olmayacak bir şey değil. Ancak, bu durumda da AKP’nin Türkiye’nin geleceğini olumlu yönde etkileyecek dönüşümler gerçekleştirme takatinin sonuna geldiğini düşünüyorum.

Bilen bilir ki, söz konusu olan “kriz” ise insan ya da toplum sağlığına dair olması fark etmez. 
Hiçbiri bir günde oluşmaz. 
İstisnasız bütün krizler, patlama anına sorunlu bir “geçmiş”i biriktirerek taşınır. 
Bazı yazıların “erken”, bazılarının epeyi erken yazıldığının farkında olarak söylemeli ki; AKP kuruluş yıldönümü resepsiyonunda, başbakanlığı bırakması gerektiği hatırlatmasına karşı, içine, dile gelmemiş bir küfür tonunu da ekleyerek “İşinize bakın”diyen Erdoğan, böylesi bir kötü “birikim”e ne kadar ağır bir tuğla yerleştirdiğinin muhtemelen farkında değil... 
Hukuk ile sonu gelmez bir pragmatizm üzerinden kurduğu ilişkinin, şüphesiz, er ya da geç hepimizin önüne koyacağı faturanın da.

Bu fotoğrafın anlamı çok yüksek. Önce detaylar: Bu fotoğraf, Ezidilerin IŞİD’in işgalinden kaçıp sığındıkları Şengal Dağı’nda çekildi. Bilindiği gibi, Musul’da Irak ordusundan elde ettikleri ağır silahlarla hareket eden IŞİD’liler, Peşmergelerin direnç göstermemesi üzerine Şengal’i kolaylıkla ele geçirmiş, onların zulmünden kaçan siviller de Şengal Dağı’na kaçmıştı.

Bir süre çile çeken Ezidiler’in yardımına ilk olarak Suriye’de, Rojava’da IŞİD ve Nusra Cephesi gibi gruplarla savaşan YPG (Abdullah Öcalan çizgisindeki PYD’nin askeri kolu) güçleri geldi. Ardından PKK/KCK’nın askeri kolu HPG mensupları.

Çok ilgi çekici bir haber okudum. Mehmet Barlas, NTV’de katıldığı bir programda, “Partime dönüyorum, bundan doğal bir şey olamaz” diyen Abdullah Gül hakkında konuşmuş ve Cumhurbaşkanı’nın AK Partili olmayan çevresinin uyumsuzluklara yol açtığını iddia etmiş. Barlas’ın sözlerini şöyle özetleyebiliriz:

“Abdullah Gül ve Tayyip Erdoğan beraber yürüdüler; beraber ıslandılar. Ama Gül’ün Köşk’e çıkmasının ardından, bir çevre problemi oluştu. Çankaya’daki çevresinde AK Parti ile hücre uyuşmazlığı gösteren insanlar oldu. Bu çevre, AK Partili değil; bunun bilinmesi lâzım. 

Reis ‘Cumhurbaşkanı seçimi sürecinde bu konuyu gündeme getirmek fitnedir’ dediği için o süreçte sesimizi çıkarmadık, ama şimdi herkes eteğindeki taşı döküyor ve biz de kendi sözümüzü söylemeden edemiyoruz.

AK Parti’nin ve hükümetin başına Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu geçmeli.

Reis’in liderliğini kesinlikle kabul ettiği, onun devrimci çizgisini sonuna kadar benimsediği (ve zaten çizimine büyük katkıda bulunduğu), hem içeride hem dışarıda şer odaklarıyla layıkıyla mücadeleye azmettiği, küresel meydan okumalarla baş etme istidadını gösterdiği, Kürt Meselesi’nin hakkını verecek anlayış ve kapasiteye sahip olduğu, milletle doğru dürüst diyalog kurma ve kaynaşma kabiliyeti sergilediği, ekonominin içini-dışını gayet iyi bildiği vs, vs, vs için...

Yıldönümlerini kutlamanın en iyi tarafı, geçmişi ve bir tarihi hafızayı tazelemeye fırsat vermesidir. 14 Ağustos'ta kutladığımız Ak Parti'nin 13. kuruluş yıldönümü bana böylesine bir tazelenme olanağı sundu.

Kuruluş dönemine ilişkin notlarıma baktığımda; program taslaklarından birisine 'Demokratikleşme ve Zenginleşme Program Taslağı' adını verdiğimizi gördüm. Ak Parti ismi konmadan üzerinde çalıştığımız bu metin, insan hak ve hürriyetlerine dayalı demokratik bir hukuk devleti anlayışını yerleştirmek için gerekli birçok prensibi barındırıyordu.

Yahu biraz ağırbaşlı olayım, okkalı lâflar ederek insanlara huşû salayım diyorum, mizah ayağıma dolaşıyor. Ciddi sandığımız şeyler esasen o kadar sulu ki, ıslanmamak için kayık tedarik etmek lâzım.

Vekilin biri rektörlere gaz ve ilham veriyor, “Başarısının sırlarını sokağa, sokağı köşke taşıyan falanca zat adına kürsülerini üniversitenize ne zaman taşıyacaksınız? Bu büyüğümüzün aklını kurumsallaştırıp tarihselleştirmeyi, kodlarını bilimselleştirmeyi düşünüyormusunuz?”

TAYYİP Erdoğan nasıl lider oldu?

*

Şöyle oldu:

Risk aldı.

Cesaret gösterdi.

Mücadele etti.

Ne istiyorsa söylemekten kaçınmadı.

Açık oynadı.

Düşman çoğaltmaktan korkmadı.

Hedefini ortaya koydu.

Savaştı.

Arkadan dolaşmadı.

Sinsilik yapmadı.

Halktan alacağı oya güvendi.