Türkiye'de diyabet yaşlı hastalığı olarak biliniyor. Birine şeker hastasıyım dediğinde ilk lafı 'Her akşam yoğurdun içine limon sık ye bir şeyin kalmaz' veya ' Ay yavrummm bu yaşta ne şekeri çok mu şeker yedin küçükken' oluyor...
Takip etmek için: Instagram
22 yaşında 8 yıldır tip 1 diyabetim. Hiç bir zaman insülin yapmaktan çekinmedim. Bütün değişik bakan gözler önünde insülinimi rahatça yaptım...
Benim diyabetle arkadaş olmamı sağlayan ve bunu çok iyi anlatarak eğitim veren bir "Ayla Güven" doktorum ve "Derya Karaman" hemşirem vardı
Her zaman diyabetle barışık yaşadım...
Fakat geçen aylarda karşılaştığım bir çocuk bana gösterdi ki herkes benim gibi değil
Durakta dolmuş beklerken kulak misafiri oldum.
18 yaşlarında yeni tip 1 olmuş bir çocuk...
Diyabeti birileri ona hastanede nasıl anlatıldıysa sigaraya başlamış, hayattan soğumuştu.
Yaşlı bir amca görme engelli birini gösterip "Bak yaşadığın hayat ondan zor mu o yinede gülüyor" dedi.
Çocuk "Belki o kadar zor değil ama ilaçsız gezemiyorum yakında kör kalacağım, yürüyemeyeceğim" dedi.
Diyabet olduğunu o sırada anladım.
İyi ki kulak misafiri oldum.
Kadıköy'den Üsküdar'a kadar bildiklerimi anlattım.
Yüzü güldü. İkimizde yarı ağlıyor yarı gülüyorduk :)
Belki rahatsız olur, yanlış anlar diye numarasını istemedim. Ben numaramı verdim. "İstediğin zaman ara" dedim.
Aramadı... Ama belki buradan görürsen...
Çocuk, bu içerik senin için. Senin gibiler için. Bizim gibiler için. Türkiye'deki tüm diyabetliler için...
Hayatımızın her anında yanımızda olan, yaşam kalitemizi yükselten insülinlerimizi yapmaktan çekinmeyin
Saklamayın... Yapılan her hata geri dönüşü olmayan problemler yaratabilir.
İnsülin bir ilaç değil hormondur!
