Zeynep Şimşek amatör bir fotoğrafçı. Ancak onun fotoğraflarını gördükten sonra pek de öyle olduğunu düşünmeyebilirsiniz.
Mardinli geleneksel bir ailede büyüyüp, ailesine karşı gelerek çıktığı macera dolu yaşamı sizi etkileyecek! Sözü fazla uzatmayalım ve sizi içeriğimizle baş başa bırakalım!
İşte karşınızda hayallerinin peşinden koşan güzel kadın: Zeynep Şimşek!
1984 İstanbul doğumlu Zeynep. Aslen Mardinli ve oldukça kalabalık bir aileden geliyor. '8 kardeşten en aykırı olanıyım' diye tanımlıyor kendisini. Çünkü diğer kardeşleri küçük yaşta evlendirilmiş, kendisi ailesine karşı gelerek ilkokulu, liseyi dışarıdan bitirmiş. Şu anda da sosyoloji son sınıf ve felsefe 3. sınıf öğrencisi.
Öğrenmekten ve kendini geliştirmekten asla vazgeçmeyen bir yapısı olduğunu belirtiyor gururla.
Yaklaşık 7-8 yıl önce erkek arkadaşının kendisine dijital fotoğraf makinesi hediye etmesiyle başlıyor macerası.
Elinde makinesiyle Türkiye'nin dört bir yanını gezip, fotoğraflar çekmeye başlıyor Zeynep.
Öylesine seviyor ki fotoğraf çekmeyi, daha profesyonel bir makine alıyor ve işinden istifa edip tek başına Avrupa turuna çıkıyor!
17 ülkede, her gittiği yeri karış karış geziyor. Metropol şehirleri değil, daha az bilinen şehirleri ve köyleri tercih ediyor gezmek için.
Çektiği fotoğrafları Instagram hesabından paylaşmaya başlıyor sonra.
Kısa zamanda takipçi sayısı artıyor, insanların dikkatini çekiyor.
Bir fotoğrafa her şeyi sığdırmak yerine, özel olanı ön plana çıkarmayı tercih ediyor daha çok.
İşinden vakit buldukça ve maddi durumu da el verdikçe gezmeye devam edeceğini, daha çok yer görmek için sabırsızlandığını da ekliyor.
En büyük hayali ise bir sergi açmak!
Eğer fırsatı olursa Güneydoğu'ya gidip birkaç ay kalmak ve orada yaşayan kadınların fotoğraflarını çekmek istiyor.
Zeynep umarız hayallerine kavuşur ve çok daha güzel işler başarır!
Biz de kendisine buradan bol şans diliyoruz!
Ömrüm hep yollarda hep aramakla geçse keşke
Kışkırtıyor beni, bir hain kıl kaçmış damarlarıma...
Basit bir türkü öğrenip köylünün birisinden,
Yollar boyunca hep onu, durmadan onu söylesem.
Issız tepelerde güneşe bakıp saati tahmin etsem
Haberim olmasa hiç perşembeden, pazartesiden...
Irgatlık etsem, çobanlık yapsam dağ başlarında.
Karnımı ben de doyururdum çökelekle, zeytin tanesiyle.
Yıldızlara baka baka dertleşerek yanımdakiyle
Ben de ısınsam güz akşamları meydan ateşlerinde.
Serseriliğe, insanlara, toprağa meylim var.
Amma gel gör ki bir masa başındayım akşama kadar
Halbuki böyle perişan ve serazat yaşamak istiyor gönlüm…
Turgut Uyar
Hayallerinden asla vazgeçme Zeynep!