İş dünyasında geçerli bazı kurallar vardır. Yüksek performans, daha ileriye doğru konan hedefler, terfi etme, daha yüksek ünvanlara sahip olmak, bir kurumun yöneticisi olmak... Çalışma dünyasının tüm motivasyonu daha üst rütbeler ve mevkilere geçmek, daha fazla performans elde etmektir. Veya etmekti... Ancak özellikle pandemi sonrası ortaya çıkan bir kavram iş dünyasında bilinen her şeyi yerle bir etmeye aday görünüyor; Orijinal adıyla quite quitting, Türkçesi sessiz istifa...
Peki nedir bu sessiz istifa kavramı? Aslında bu yeni kavramın bildiğimiz istifa veya iradenizle işten çıkmakla pek bir alakası yok.
Sessiz istifa iş yerinizin sizden beklediği işleri yapmanız anlamına geliyor. Ne kovulacak veya gözden düşecek kadar az çalışıyorsunuz ne de göze girecek veya yükselecek kadar fazla çalışıyorsunuz. Belirli kurallar dahilinde mesainizi yapıyor, iş tanımının dışına çıkmıyorsunuz. Başka işlere gönüllü olarak yardım etmiyor, yeni çözümler susmuyor veya inisiyatif almıyorsunuz. Üstelik mesai saatleri dışında ekstra efor sarf etmiyorsunuz. Kısacası ne eksik ne fazla...
Bu yeni akımın nedeninin pandemi olduğu düşünülüyor. Çünkü özellikle genç çalışanları evden çalışmak yormuş gibi görünüyor.
Bunun üstüne 'nasılsa evdeler' diye uzun saatler çalışmak zorunda kalmaları, bu kadar ekstra çalışma üzerine takdir görmemek veya fazladan çalışmalarının karşılıklarını almamalarının çalışanlarda bazı şeyleri sorgulamaya başlattığı akla gelen ilk sebepler arasında. Çalışanlar tükenmişlik çekmek yerine iş ve iş dışındaki hayatlarında denge sağlamak istiyor.
Sessiz istifa felsefesinin diğer önemli öğeleri ise insanın ilk başta kendini düşünmesi veya kazandığı para kadar çalışıyor olmak.
