Dümbüllü Kavuğu'nu takan isimlerden usta tiyatrocu Rasim Öztekin, mart ayında geçirdiği kalp krizi sonucu 62 yaşında hayata gözlerini yumdu. En son Seksenler dizisinde Fehmi Baba karakteriyle izleyici karşısına gelen usta tiyatrocu ölümüyle tüm sanat camiasını yasa boğmuştu. Rasim Öztekin'in eşi Esra Kazancıbaşı'ndan aylar sonra herkesi hüzne boğacak bir paylaşım geldi. Kazancıbaşı'nın üzüntüsüne ortak olan takipçileri, Rasim Öztekin'i rahmetle andı. İşte Esra Kazancıbaşı'nın o paylaşımı...
Mart ayında kalp krizi dolayısıyla hayata gözlerini yuman usta tiyatrocu Rasim Öztekin'in eşinden herkesi duygulandıran paylaşım. Esra Kazancıbaşı özlemini böyle ifade etti...
Özlemini Sosyal Medyada Paylaştı
Geçirdiği kalp krizinin ardından 8 Mart'ta hayatını kaybeden tiyatro ve sinema oyuncusu Rasim Öztekin'in eşi Esra Kazancıbaşı Öztekin, aradan geçen 8 ayın ardından duygularını sosyal medya hesabından paylaştı.
'Çok sevdiğim psikiyatrist arkadaşım Prof. Dr. Ö Ayhan Kalyoncu eşimi kaybettikten sonra 'Kendini toparla, eski Esra gibi güçlü ve neşeli olmaya çalış. Rasim'de seni hep böyle görmek isterdi' diyenlerin yorumlarıyla ilgili şunları yazmıştı:
'Hayat arkadaşını kaybettiğin için en büyük acıyı yaşayan sensin. Kimseyi dinleme ve matemini sürdür. Zaten ne yazık ki hiç bir zaman eski Esra olamayacaksın. Her zaman büyük kaybının acısı ve ona olan özlemin sürecek.'
Eski Esra Değilim
Ne doğru söylemiş sevgili Ayhan! Sevdiğim adamı kaybedişimin sekizinci ayında 'Eski Esra' olmak için çok çabalıyorum. Evin, hayatın, mesleğimin sorumluluklarıyla ilgileniyorum. Henüz sağlık röportajlarına başlayamadım ama gazetecilik, TV ve sosyal medyadaki sağlık projelerimizi sevgili ekip arkadaşlarımla birlikte geri planda sürdürüyorum. Dışarı yemeğe gittiğim, yürüyüşe çıktığım, gülüp espri yaptığım, hatta kahkaha attığım zamanlar da oluyor. Ama bunların hepsi buruk, eksik, yarım mutluluklar... 'Mış' gibi yaparak hayata asılmaya, avunmaya çalışmalar... Evet, Ayhan haklı. Artık gözlerinin içi sürekli gülen 'Eski Esra' değilim. '
Sevdiğim Adamı Kaybettim...
'İçimde dipsiz, sonu olmayan bir özlem kuyusu... Kalbime mühürlenen bir yara... Sevdiğim adamın ardında kısa süre sonra oğlumuz Diego'yu da babasının yanına uğurlayışım... Yaşlılıkta birlikte elele yürüme planları yaptığım sevdiğim adam yanımda artık yok! Kurduğumuz tüm hayaller darmadağın oldu. Onunla birlikte geleceğimi, yaşamımın rotasını da kaybettim ben.
Herkesin Gerçek Yüzünü Görüyorsun
Bu acılı zor günlerde kimler yanında yürüdü, kimler seni sevgisiyle sarıp sarmaladı, kimler ölümün acısıyla tanıştığın günlerde ellerinden sımsıkı tuttu, kimler gözlerindeki yaşlara, evin dört duvarındaki yalnızlığına duyarsız kaldı görüyorsun. Belki hayatında böylesine içten sevilip ve sevmemiş olan bazı kişilerin 'Amma da abartıyor', 'Off! Bu da ne güçsüzmüş', 'Aman ya bu kadının da ağlak paylaşımlarından gına geldi' dediklerini de hissediyorsun... 'Ateş düştüğü yeri yakar' sözü ne kadar da doğruymuş! Sen evinde yalnızlığın ve çaresizliğin ateşinde yanarken, uzaktan ahkam kesen, umarsız kalan yakınlarının gerçek yüzlerini de görüyorsun.'
İşte hayatla bu yüzleşmelerinde aile, dost, arkadaş çevrende de kaybettiklerin oluyor. Yani, ölüm başka kayıpları da getirebiliyor hayatına. Öbür taraftan hiç ummadığın, samimi olmadığın kişilerin matem acısında seni şefkatle kucaklayışlarına tanık oluyorsun. Bazıları yaşamından çıkarken, yeni dostlar da giriyor hayatına.'