Çocuklarınıza örnek olarak gösterebileceğiniz Türkler serisinde her gün bir biyografi ile karşınızda olacağız. Bu biyografilerde nispeten daha az bilinen ama uluslararası üne sahip kişileri içeriğimize konu etmeyi planlıyoruz. Bu konuda sizlerin de önerileri olursa bekleriz. İçeriğimizin bugünkü dünyaca ünlü konuğu ise: Osep Minasoğlu
Osep Minasoğlu (doğum ismiyle Hosep Minasyan) 1929 yılında İstanbul, Samatya'da doğar. Annesi ev hanımı iken babasının ölümü ile bakkaliyelerini devralır. Anaokulunda bir İtalyan okuluna gitse de ilkokulu Türk okulunda okur.
Ardından Saint Benoit'ya gitse de lisenin son sınıfında okulu bırakmak zorunda kalır. Okula devam edemeyen genç Osep fotoğrafa ilgi duymaya başlar ve 1951'de ilk hocası Kodak laborantlarından Joan Armes'in yanında çalışmaya başlar.
Ardından 6, 7 Eylül olayları patlar, ailecek bu olaylardan çok etkilenmeseler de Minasoğlu 1956'da Paris'e gider. Burada fotoğrafçılık konusunda eğitim alır ve yaklaşık 6 yıl boyunca işi ile ilgili bütün teknikleri öğrenir.
Fransa-Cezayir savaşı ile birlikte 1962'de kesin dönüş yapan Minasoğlu, ilk atölyesini Sirkeci'de açar. Bir taraftan da Anadolu'yu gezer ve manzara fotoğrafçılığı yapar. Kendi deyimiyle 2 binden fazla kartpostalı piyasaya çıkar.
Ayrıca Yeşilçam'la çalışan Minasoğlu, Stüdyo Show adı altında birçok yıldızın fotoğraflarını çeker. Bunun yanısıra büyük markalara "sanayi fotoğrafçılığı" yapar, politikacılar ve büyükelçilerin fotoğraflarını ve hatta porno dergiler için fotoğraf çeker.
Asıl alanının laboratuvar olduğunu söyleyen Minasoğlu, laboratuvarının tekniklerinin o günlerde Türkiye'de tek olduğunu belirtir. Örneğin kullandığı kimyasalları kendi üreten Minasoğlu kısaca Avrupa'daki bütün imkanları* Türkiye'ye taşır.
*Minasoğlu, Türkiye'deki ilk renkli fotoğrafı çeken ve aynı zamanda ilk renkli fotoğraf baskısını gerçekleştiren kişidir.
84 yaşında hayata gözlerini yuman Minasoğlu; çalışanlarının hırsızlığı, vefasızlığından tutun ülke şartları ve benzeri birçok sebepten hayatının son 30 senesini zor şartlarda geçirir ancak son nefesine kadar fotoğrafa olan tutkusundan vazgeçmez.
Ne mutlu topraklarımıza ki bize ki böyle bir zanaat değerine sahip olmuşuz! Yarın görüşmek üzere dostlar!