Başka bir insanın hayatından sorumlu olmaya tamamen 'hazır' hissetmek gerçekçi değil. Bu insanın hayatını, büyük ölçüde etkileyecek bir değişiklik. Anneler çocuk sahibi olmaya hazır hissettikleri anları paylaştı. Detaylar için buyurun...👇
1. "En büyük etken, birkaç yıl içinde yaşamak istediğim önemli bir deneyim olmamasıydı. Günlük yaşam için de aynı şey geçerliydi. Kendimi mutlu eden her şeyi çocuk sahibi olma fikriyle bir bütün gibi hissettim."
2. "Onları kendimin, isteklerimin ve ihtiyaçlarımın önüne koyabileceğimi ve bununla yetinebileceğimi anladığımda... Çok bencil bir anneyle büyüdüm, bu yüzden benim de aynı olacağımdan endişelendim ama öyle değilim."
3. "Hiçbir zaman bebek seven bir insan olmadım. Ancak 40'ıma yaklaştığımda kararımı verdim. Hala çocuk yapacak uygun bir erkek bulamamıştım. Tek başıma sahip olmayı düşündüm. Şu anda 5 yaşında ve o şimdiye kadar verdiğim en iyi karar. Ayrıca annemin anneanne olmasını da istedim."
4. "Çocuk istediğimi biliyordum ama doğru zamanı tahmin edemiyordum. Bir gece eşimle bu konuyu konuştuk. Konuşurken eşimin bizi yakın bir zamanda ebeveyn olarak düşündüğünü görmek, tüm olaya olan bakış açımı değiştirdi. Hazır olduğumu biliyordum."
5. "Ben çok düzenli bir insanım. Bu yüzden çocuk, benim için yapılacaklar listemdeki bir sonraki şeydi. Eşimle birlikte uzun yıllar geçirmiştik. Başımızın üzerinde bir çatı, istikrarlı bir gelir ve hem fiziksel hem de zihinsel olarak sağlıklıydık. İkimiz de 'bebek' seven insanlar değiliz, bu yüzden bir bebek sahibi olmaktan heyecan duymuyorduk ama bir aile istiyorduk. Bu yüzden yapmamız gereken şey buydu."
6. "20'li yaşlarıma geldiğimde anne olmaya hazırdım. Çocuk istiyordum ancak bedenim başka planlar yapmıştı. Birkaç yıl boyunca üreme sorunlarıyla mücadele ettim. Sonunda doktorum sorunu belirleyebildi ama ameliyatın başarısız geçeceği konusunda uyardı. Yine de bu adımı attım ve ameliyatı oldum. İlk bebeğime 30 yaşında sahip oldum."
7. "İlk çocuğum planlanmamıştı. Daha önce çocuk istediğimi düşünmemiştim ancak hamile olduğumu öğrendiğimde korkmuş veya üzgün hissetmedim, mutluydum. Bir bebeğe sahip olmayı dört gözle bekliyordum. Regl dönemim bir hafta geçtikten sonra annelik için hazır olduğumu fark ettim."
8. "Hazır olduğumu biliyordum ancak ben hazır olduktan yıllar sonra bir çocuğumuz oldu. Bu yüzden bebek sahibi olduğumuzda fazlasıyla hazırdım. Ne ile karşılaşacağımı biliyordum. Çocuklarla vakit geçirmeyi seviyordum."
9. "Hazır olduğumu bilmiyordum. Oldu ve duruma uyum sağladım. Evlenmiştik, birkaç yıl geçmişti, evimiz vardı. Şimdi anne olmayı seviyorum. Başka bir 'ben'i ortaya çıkardı gibi geliyor."
10. "Aynı yaşta meslektaşlarımın çocuk sahibi olmaya, ev satın almaya başladığını gördüğümde hazır olduğumu düşündüm. Tek sorun, finansal olarak yeterince stabil olmanın, zihinsel ve duygusal olarak hazır olduğum anlamına gelmediğiydi. Kararsızsanız bunu göz önünde bulundurun."
11. "Ben hiçbir zaman hazır hissetmedim. Eşimle bir yıldır evliydik. Gebeliği önlemeye çalışmıyorduk ancak bebek sahibi olmaya da çalışmıyorduk. Pandemi sırasında hamile kaldım ve bebek geldiğinde hazır olamayacağımı düşündüğüm için paniklemeye başladım."
12. "Bir değişiklik için hazır olduğumu biliyordum. Garip gelebilir ama birkaç aydır böyle düşünüp hissediyordum. Bebek hayatımda aradığım o değişiklik olabilir diye düşünmeye başladım."
13. "Yaşlanıyordum ve ne kadar zor olursa olsun çocuk sahibi olmak istediğimi fark ettim. Bunun için bebek sahibi olma korkumu aşmam gerekiyordu. Neredeyse 40 yaşımdayken çocuğum doğdu."
14. "O dönemde ilişkimde mutlu ve güvende hissediyordum ve küçük yaşlarımdan beri bir gün anne olmak istediğimi biliyordum. Eşime güvenim sonsuzdu. Artık birlikte değiliz ama iyi geçiniyoruz. Ebeveynlik konusunda harikayız."
15. "Oğlum 20 yaşında ve hala hazır hissetmiyorum."
