'Tutuyorum sevi çanını ellerimde, __Vurgusu ben’e dönük, yankısı çocukluğa.' Eğer yaşasaydı şüphesiz ki dünya çapında ismini çok daha fazla duyacağımız Nilgün Marmara'nın Sen Kokuyor Yüzeyi Bedenimin Her Gözeneği adlı şiiri...
Sen Kokuyor Yüzeyi Bedenimin Her Gözeneği
Bundan böyle baktığımda gömütsü ince boşluğa bilemem martılar neye göre toplanırlar bilemem dizlerim neden çözülür böylesine güçsüzleşir dolaşımı kanımın uyuşurum bunca değişken mavinin görümünde uçarım ve karşı kıyı tehdit okunu kırdıkça sunağım orasıdır pek sık çiçeklerle ve cesetlerle giderim iyice daha sunmaya...
Ödünç aldım kokunu kendi tenimde,
sen kokuyor yüzeyi bedenimin
her gözeneği.
Açar açmaz arkı daldı bir bir kelebek içeri,
Döndün sandım beyazı görünce,
Birleştirerek tenimden yayılan
koku ile
uçanın sonsuzluk imgesini.
Tutuyorum sevi çanını ellerimde,
Vurgusu ben’e dönük, yankısı çocukluğa.
Kendi ışıltısı deviniyor kendinde
katlanarak doyumu
töze doğru yayılıyor
başkayla aramızdaki
kimsesizliğe.
Şimdi hayır derken
sevişiyorum seviyle ben.