Bugün gerçekliğini kabul etmekte zorlandığımız ama ne yazık ki gün gibi gerçek bir deprem felaketiyle karşı karşı kaldık. Sabahın erken saatlerinden itibaren deprem bölgesindeki vatandaşlarımızın yaşadığı güçlükleri görerek, yardım etmek ve seslerini duyurmak için çabalayarak geçirdik. Ancak bu durum biz yetişkinler için ne kadar zorsa, ne olduğunu anlamlandıramayan çocuklar için çok daha zor. Peki deprem gibi büyük felaketleri çocuklarımızla nasıl konuşmalıyız?
Bugün ne yazık ki Türkiye tarihinin en büyük felaketlerinden birini yaşadık.
10 farklı şehirde binlerce bina yıkılmış, binlerce can kaybı yaşanmış durumda. Arama kurtarma çalışmaları sürerken ne yazık ki hala ulaşılamayan pek çok insan var.
Deprem bölgesinde yaşananlara şahit olmak biz yetişkinler için bile çok zor. İnsan aklının ve vicdanının kaldıramayacağı görüntülere şahit oluyoruz.
Ancak bölgede hayatta kalan ya da bir şekilde bu görüntülere maruz kalan çocuklar için, bu olanları anlamlandırmaları ve somutlaştırmaları sandığımızdan çok daha zor.
İstanbul Çocuk Ergen Psikanalitik Psikoterapiler Derneği, bu durumda çocuklarla nasıl konuşulması gerektiğine dair bir pedagojik bilgilendirme yayımladı.
👇
👇
👇
Buna göre, küçük yaştaki çocuklarla konuşurken ne hissettiklerini öğrenmek, sarılıp güvende olduğunu belirtmek ve sarılma ihtiyacını gidermek büyük önem taşıyor. Olay hakkında bilgi verirken basit cümleler kurulup ayrıntılardan kaçınılmalı.
Ancak daha büyük çocuklarda bunların yanı sıra merak duygularının giderilmesi amacıyla soru sormasını ve duygularını dile getirmesini teşvik ederek yanıt verilmeli. Sarılma ihtiyaçları fark edilerek şu an güvende olduğu belirtilmeli. Yaşı ne olursa olsun çocukların geleneksel medya ve sosyal medya içeriklerine maruz kalmalarına engel olunmalı. Eğer maruz kaldıysa, bu konu hakkında ne hissettiği konuşulmalı.
Bütün çocuklarımızın en küçük hasarla atlatması dileğiyle...
