Tarihin düşündüğümüz kadar masum olmadığı gerçeği tokat gibi vurdu.
İçerik, Susan Wise Bauer'in The History of the Ancient World: From the Earliest Accounts to the Fall of Rome kitabından uyarlanmıştır.
Antik Hindistan'da gerçek kral rütbesini taşımak için özel bir tür olan küheylan atlarla yapılan bir ritüel bulunmaktaydı.
Atlar, bir süre boyunca altın tozlu yulaf gibi en lüks şeylerle besleniyordu. Belli bir güce gelmesi beklenen atlardan hangisi yeterli güce yaklaşırsa uzun günler süren festivaller yapılırdı.
Festival sonunda ise kral büyük bir kılıçla tek darbede atın kafasını keserdi. At ölüm nefesini verirken kraliçeyle ilişkiye girer ve ilişki bittikten sonra kralla kraliçe ilişkiye girerdi.
Bunun mantığı ise at ile kralın spermleriyle doğan çocuğun en güçlü kişi olmasının istenmesiydi.
Gerçek kral rütbesiyle doğan II. Chandragupta, yakışıklılığı ve çevikliğiyle birlikte diğer hükümdarlara kıyasla daha fazla güçlüydü.
Ancak ulusal bütünlüğü olmayan Hindistan'ın en büyük düşmanlarından, Orta Asya'dan güneye inen Sakaları yenecek güce sahip değildi. Rivayete göre ise kuzeydeki Sakaların saldırısından bıkan Hintlileri kurtaran isim, gücüne güç katacaktı.
Bu yüzden de Chandragupta bir plan yaptı:
Yanındaki yardımcılarına tüm tüylerini kestiren kral, kadın kılığına girerek kasıtlı bir şekilde Türklerin eline esir düştü ve ardından da Saka kralının haremine girdi.
Kralla ilişkiye gireceği zamanda ise kralı öldürerek çadırını yakıp oradan uzaklaştı. Ardından da Hindistan'a geri dönüp, topladığı orduyu Sakalara karşı püskürttü.
Modern Hindistan'ın çoğunu birleştirerek ulus haline getirdikten sonra ise astronomi, tıp ve birçok alanda gelişmeler sağlayan kişi oldu.
Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım...