Okulu için aile evinden çıkıp gelen, kendini bir anda boşlukta hisseden gençlerimiz... Sizi çok iyi anlıyoruz.
Her gün makarna yemekten mide krampları geçiriyorsunuz...
Anne yemeği diye ölüp bitiyorsunuz.
Annenizden gelen yemek kargosunu almak uğruna iki eliniz kanda bile olsa koşa koşa kargoya gidiyorsunuz...
Her gün bulaşık yıkamak gibi bir alışkanlığınız yok bu nedenle eve biri gelse de ona bulaşıkları yıkatsam diye bekliyorsunuz...
Dışarı çıkmanız lazım ama bir aydır çamaşırlarınızı yıkamadığınız için boş dolaba bakıyorsunuz.
Kombiyi açmaya gönlünüz el vermiyor. 3 kat çorapla oturuyorsunuz.
Gece üstünüzden kayıp giden yorganı tekrar üzerinize örten kimse yok... Üşüyerek uyanıyorsunuz...
Sabah erken saatteki derse yetişmek için onlarca alarm kursanız da sizi yataktan zorla kaldıran bir anne gücünde olamıyor...
Ev ya da oda arkadaşınızla kavga ettiğiniz her an kardeşinizi daha fazla özlediğinizi fark ediyorsunuz.
Eve ya da odaya birini davet etmeye utanıyorsunuz çünkü bu odanın hali ne ya?
