Goebbels diyor ki: 'Propaganda esnasında yalan söyleyin, inananlar olacaktır. Şayet başarısız olduysanız devam edin.' Bu sözü cami yıkma hadisesi ile düşündüğümüzde tanıdık geliyor değil mi? İşte öyle bir şey...
Kaynak: Ümit Doğan
Menderes'in İstanbul'un trafiğini rahatlatmak adına başlattığı çalışmalar neticesinde devlet arşivlerinden çıkan belgelere bakıldığında aslında büyük bir kıyım yapıldığı ortaya çıkar.
İmar çalışmaları gereğince belirli güzergahlar üzerinde kalan yapı ve arsalar istimlak edilir ve ardından tek tek yıkılır. Bu yerlerin listesi şöyle:
Mesela Oruç Gazi İsmail Ağa Camii (1491) artık yok...
Ve Camcılar Mescidi (1494)...
Pertevniyal Valide Sultan Camii (1869) her ne kadar günümüze taşındıysa da camiye ait sebil, meydan gibi birçok şey ortadan kaldırılır.
Osmanlı Devleti'nin ahşap ilk ve tek camisi Karaköy Camii'nin (15. yy.) kaderi ise daha kötü; çünkü bu yapı yol yapılacak güzergahta dahi olmamasına rağmen Menderes yıkımından nasibini alır.
Kıyım camilerle sınırlı kalmaz, fotoğrafta Murad Paşa Külliyesi Hamamı'nın (15. yy.) yıkılışını görüyorsunuz.
Molla Çelebi (1584) ve Köprübaşı Hamamları (1555) da artık yalnızca fotoğraflarda kalır...
Yıkım işleri ne yalnızca İstanbul ile ne de trafik güzergahı ile sınırlı kalır. Kanuni'nin Mimar Sinan'a inşa ettirdiği Çorlu'daki külliye ve caminin yıktırılması mimarları ayağa kaldırır.
Bunların yanında içeriğe sığmayacak kadar fazla eser gerek İstanbul gerekse farklı şehirlerde yıkılır. Ve belli ki 70 senedir ülkede bir şey değişmez: Birileri sürekli yıkar biraz aklı başında olanlar ise isyan eder!