T­ü­r­k­ ­E­d­e­b­i­y­a­t­ı­n­ı­n­ ­E­n­ ­B­ü­y­ü­k­ ­E­s­e­r­l­e­r­i­n­d­e­n­ ­B­i­r­i­s­i­ ­K­a­b­u­l­ ­E­d­i­l­e­n­ ­M­a­k­b­e­r­­i­n­ ­6­ ­F­a­r­k­l­ı­ ­Y­o­r­u­m­u­

Abdülhak Hamit Tarhan'ın karısı Fatma Hanım'ın ölümü üzerine yazdığı şiiri. O yıllarda yeni yeni oturan Avrupai Türk Şiiri tarzının en önemli örneklerinden biri olarak yerini almış, yazılmasından onlarca yıl geçtikten sonra bile birçok şairin esin kaynağı olmuştur. Okurun duygularına seslenen eser metafizik ürpertiyi (yani ölüm korkusu) de Türk şiirine getirmiştir.