Türkiye'de kekemeler var... Böyle diyor kekemeler ve yalnızca biraz empati istiyorlar. Kekemelik kısaca konuşma ritminin kesinti ve bloklarla bozulması demek. Ve sandığımızdan daha yaygın. Mesela içerikteki resimlerdeki herkes kekemeymiş...
Kaynak: DW
Kekemeler Derneği Kurucu Başkanı Özüm Kipel, normal akıcılıkta konuşan birisi için ismini söylemek çok kolay bir şey olabilir diyor.
Ve ekliyor bu bizim için bazen zor olabiliyor; çünkü birkaç saniyelik nefes kesintisi beraberinde kısa sessizlikler getiriyor. Bunun sonucu olarak da dışlanabiliyoruz.
Buna karşın gerek Özüm Hanım gerekse diğer kekemeler şöyle haykırıyor: Özgürce kekele! Türkiye'de kekeme sayısı 820 bin kadar.
Ve bu insanlar gelişmiş ülkelerdeki kekemeliği olan insanların haklarından faydalanamıyorlar. Mesela kekemeliklerinden ötürü engelli raporu alamıyorlar.
Bu yüzden de özellikle iş hayatlarında zorluklar yaşıyorlar. Veri Analiz Mühendisi Ozan Altıntaş diyor ki: Bir iş görüşmesine...
Gittiğinizde özgeçmişiniz çok daha güçlü değilse siz ilk elenen insanlardansınız. Ahmet Güngören ise iş görüşmesinde patronun 'of' çekip dua ettiğine şahit olmuş.
Akran zorbalığının %84 oranında olduğu kekemelik durumlarında haliyle eğitim de zorlaşır. Hemşire Fadime Koçyiğit şöyle özetliyor:
'Sorulan bir soruya cevap vermek için hep çekindim. Parmak kaldırayım mı, gülerler mi, sorunun cevabını bilsem de bu, söyleyebileceğim bir kelime mi? Öf, zor!'
Gündelik yaşama gelirsek ise kekemelerin yaşadıkları en önemli problemlerin arasında karşıdakilerin sabırsızlığı, tamamlanma...
Ve ayrıca doğrudan göz teması var. Bunun yanında ise özellikle dolmuşta ineceği yeri söylemekte güçlük çeken bir kekeme sonraki duraklarda inebiliyor.
Bir de telefon konuşurlarken yüzlerine kapanabiliyor. Nedenine gelecek olursak... Kekemelik, korkudan vesaire kaynaklanmıyor.
Şimdilik nedeni hakkında birleştirici bir hipotez olmasa da nörofizyolojik nedenler üzerinde duruluyor ve genetik faktörlerin etkili olduğu biliniyor.
Türkiye'de kekemeliği olan insanların ne yazık ki %93'ü konuşmaktan kaçıyor ve susuyor. %97'si ise konuşurken kendini...
Değersiz hissediyor. Bunun da nedeni tabii ki diğer insanlar. 'Tamam dur söylersin, ben söyleyeyim, şu kelime mi yoksa bu mu?' gibi tepkiler kekemeleri bezdiriyor.
Bir de Ozan Bey "15 günde kekemeliğe son" şiarıyla iş yapan kurumların Türkiye'de birer istismar merkezi olmasından yakınıyor.
Ve ekliyor: Bu kadar kısa sürede kekemeliği bitiremezsiniz. Terapiler hakkında Fadime Hanım ise 'Ben derin nefes alıp konuşurum ama artık o konuşan ben değilimdir.' diyor.
Uzun lafın kısası dostlar şöyle diyor kekemeler: Konuşuyorum, bütün dünya görsün kekeliyorum ve ben, ben olduğum için var...
Olmak istiyorum. Heyecanım kimliğimi oluşturan şey! Ayrıca küçüklere de bir mesajları var: Korkma, kekemelik her zaman merkezde olmayacak, ne istersen yapabilirsin!