Hesap makinelerinin belki de en afili olduğu zamanlardı. Tüm aile fertleri muhasebeci kisvesine bürünürdü. Fişler özenle toplanıp vergi iadesi için gerekli işlemler yapılırdı. Eskiler ayrı bir güzeldi! Dolma kalemleriniz hazırsa tam da o döneme geçiş yapıyoruz!
1. Yılın son zamanlarının gelmesiyle birlikte evde bir fiş toparlama telaşı baş gösterirdi.
Tüm aile fertleri ulvi bir görevdi bu.
2. Vergi iadesi için tüm fişler çok düzenli bir şekilde toplanmalıydı.
Yıl boyunca yapılan harcamaların fişlerle kanıtlanarak vergi olarak geri alınması bu işin özüydü esasında.
3. Her ne kadar toplanma zamanı Ocak gibi gözükse de bütün yıla yayılan bir olay olduğu için yapılan her alışverişin mutlaka fişi alınmalıydı.
'Fiş almazsam ne kadar olur?' o kadar hoş bir cümle sayılmaz.
4. Genele baktığında alınacak çok paraymış gibi gözükmese de ondan alınan keyif bambaşkaydı.
Vergi iadesinden aldığım parayla kendime harika bir yemek ısmarlayacağım! 😄
5. Hesap makinesi, dolma kalem ve fişlerin içine koyulacağı zarflar masanın üzerine itina ile dizilirdi.
6. Anne ve babanın üzerindeki gerginlik evin her yerindeydi.
Eksik var mı? Ne kadar toplamamız lazım? Hadi artık! ah bu cümleler...
7. Harcama kalemleri tek tek ayrılırken tek bir detay bile atlanmamalıydı.
Marketi hallettin mi? Ya eczaneyi?
Tüm sene gözlerinin önünden film gibi geçerdi.
8. Eğer babadan habersiz sigara içiyorsan vay haline! "Bu neyin fişi böyle kim aldı bunu?" sorusuna maruz kalmamak için soğuk terler dökülmemesi içten bile değildi.
Aaa baba araya karışmış, kim aldı acaba? Faruk eniştemin olabilir. 😄
9. Eksik fiş varsa yakın akrabalar tek tek aranmaya başlardı.
Fazla fişi olan varsa yollasın!
10. Her fişi vergi iadesine katamadığından ayırman gerekir. Araya bunlardan karıştıysa vay haline!
Kontroller başlasın!
11. Tüm her şey bittiğinde alınan iade parasıyla hep birlikte yenilen yemeğin lezzeti ise başka bir şeyden alınamazdı.
O yemekler hep olsa!