Meseleye bir de yaşlıların açısından bakıyoruz.
Koronavirüs salgını sebebiyle sosyal izolasyon başladığı günden beri özellikle yaşlı insanların bu yeni duruma adapte olmadığı açıkça görülüyor.
65 yaş üstüne getirilen sokağa çıkma yasağı bile risk grubunun sokağa çıkmasına engel olmadı. Pek çok belediye banklara bariyer koydu, şerit veya tel çekti; hatta bankları yerinden söküp götürdü. Polisler kimlik kontrolü yapmaya başladı. Bu önlemler de onları durdurmaya yetmedi.
Risk grubunda olmadığı halde evde oturan gençler, yaşlıların bu davranışlarına anlam veremiyor haliyle. Peki yaşlılar neden sokaklarda olma konusunda bu kadar ısrarcılar?
Bazı yaşlılar muhtemelen yaşlı olduklarının farkında değil.
O kadar çok olay, karışıklık görmüşler ki; bu salgını gözlerinde bizler gibi büyütemiyorlar.
Genç yaşımızda çoğumuz kaygı bozukluğu ve benzeri psikolojik durumlarla savaşırken, bir de ilerleyen yılları düşünmek lazım.
Dünyada yaşıtları refah içinde rahat bir yaşam sürerken bizde yaşlı ve emeklilerin durumu ortada.
Yine dünyanın pek çok ülkesinde yaşlılar için özel merkezler, etkinlikler varken bizde durum ortada.
Günlük yaşlı bakım merkezleri; yaşlıların hem kaliteli vakit geçirmesini, hem de sosyalleşmesini sağlıyor. Bu merkezler huzur evi gibi değil, sadece gündüzleri açık olan yerler. Bazen unutuyor olsak da sosyalleşmek küçük çocuklardan yaşlılara tüm insanların ihtiyacı.
Tıpkı Çin'deki karantina boşanmaları gibi emeklilik boşanmaları da yaygın bir kavram.
Yıllarca aynı rutine devam eden çiftler, özellikle erkeğin emekli olup evde kalmaya başlamasından sonra anlaşmazlık yaşıyor. Bu anlaşmazlıklar kimi zaman boşanmayla sonuçlanırken, çoğunlukla günü dışarıda geçiren yaşlılar eski rutinlerini bozmadan anlaşma yoluna gidiyorlar.