Y­a­ş­ ­1­0­0­:­ ­A­n­a­s­t­a­s­i­a­ ­P­o­t­t­i­n­g­e­r­ ­B­i­r­ ­A­s­ı­r­l­ı­k­ ­Y­a­ş­a­m­l­a­r­ı­ ­T­ü­m­ ­İ­ç­t­e­n­l­i­ğ­i­y­l­e­ ­F­o­t­o­ğ­r­a­f­l­a­d­ı­

Bizler yaşlanmaktan korkan bir toplumun üyeleriyiz. Gençliğe ise mümkün olan her anda değer veriliyor. Hedefler onları belli bir yaşa kadar başarmamışsanız o kadar da önemli sayılmıyor, yaşlılığın göstergelerini saklayabilen her türlü kreme, diyete ya da ameliyata paralar akıtılıyor. 'Küçük gösteriyorsun' ise bir iltifat artık.

Fakat tam aksini yapıp kırışıklılarımızla övünseydik nasıl olurdu? Yaşlanmamızın belirtilerini pozitif bir şey olarak kabul etseydik?

Anastasia Pottinger'ın yeni kitabı '100: What Time Creates' (100: Zamanın Yarattıkları) işte tam olarak bu tarz bir güzelliği keşfediyor.

Kaynak