E­S­A­’­n­ı­n­ ­m­i­n­i­k­ ­i­ğ­n­e­ ­d­e­l­i­ğ­i­ ­i­t­i­c­i­s­i­ ­ü­r­e­t­i­m­e­ ­h­a­z­ı­r­

Roket tahrik teknolojisi, Çin ve Moğol imparatorluklarının ilk silahlı roketlerinden bu yana büyük ilerleme kaydetti. Bunlar roketle çalışan oklar ve mızraklardan başka bir şey değillerdi ama uzayı keşfetmemizin temellerini oluşturdular. Sıvı yakıt, iyon motorları ve güneş yelkenleri, biz daha verimli seyahat yöntemleri bulmaya çalışırken manşetlere çıktı, ancak bir ekip, geleceğin küçük uzay aracını uzay körfezinde hareket ettirebilecek avuç içi büyüklüğünde bir itici sistemle bir sonraki adımı attı.

Avuç içi büyüklüğündeki iticiler, alıştığımız devasa roketlerden oldukça farklı; örneğin Apollo astronotlarını 110 m yüksekliğindeki aya götüren Satürn V roketi. ATHENA iticilerinin farkı, Dünya yüzeyinden roketleri itmek yerine, küp uyduları ve küçük uyduları uzaya çıktıklarında manevra yapmak ve itmek için tasarlanmış olmalarıdır.

IENAI İspanya CEO’su ve Kurucu Ortağı Daniel Perez Grande liderliğindeki ekip, avuç içi büyüklüğündeki iticilerini “Athena” olarak adlandırdı; bu pek akılda kalıcı bir isim olmasa da yaptıklarını net bir şekilde temsil ediyor: Elektrosprey destekli NAnoteknolojisine dayanan Uyarlanabilir, İtici. Teknoloji ESA için geliştirildi ve başarılı bir tasarım aşamasının ardından her şey planlandığı gibi giderse 2024 yılı sonuna kadar bir prototip hazır olacak.

Teknoloji, daha önce kütle spektrometrisinde kullanılmış olan ancak artık uzaya da girmiş olan, elektrosprey olarak bilinen bir şeye dayanıyor. Her iticide, silikon plakaların üzerine kazınmış yedi emitör dizisi bulunur ve her biri 500 iğne deliği emitörünü barındırır. İletken bir tuzdan elektrik yüklü parçacıklar püskürtülür ve saniyede 20 km mertebesinde olabilen maksimum miktarda itme kuvveti üretmek için elektrostatik bir alan aracılığıyla itilir. Konsept halihazırda kullanımda olan iyon tahrik sistemlerine çok benziyor ancak çok daha küçük ölçekte.

İyon ve sıvı yakıtlı kuzenleri gibi, itici de son derece ayarlanabilir ve uçuş sırasında yeniden yapılandırılabilir. İtici gazın toksik olmayan bir sıvı olması ve basınçlı depolama tankı gerektirmemesi nedeniyle iticiler aynı zamanda çevre dostudur. İticilerin küçük boyutu, tipik bir 10 cm’lik küp uydunun yüzeyine sığması için gereken toplam altı adet ile gerekli herhangi bir konfigürasyonda birlikte gruplanabilecekleri ve 50 kg’a kadar kütleye sahip uydular ve sondalar üzerinde birlikte kümelenebilecekleri anlamına gelir. Ekip, teknolojiyi 300 kg’a kadar gemiler üzerinde çalışacak şekilde daha da geliştirebileceklerini umuyor.

Uzay teknolojisi, diğer birçok teknoloji alanı gibi giderek küçülüyor. Ancak bunu başarmak için tahrik sistemlerinin de küçültülmesi gerekiyor ve bu potansiyel olarak daha zorlu bir iştir. ATEHNA umut verici bir gelişme gibi görünüyor, ancak ESA ve ortakları elektrosprey teknolojisine dayalı diğer iki itici sistem üzerinde çalışıyor ve bunların hepsi umut verici sonuçlar getiriyor gibi görünüyor.