Yeni bir soruşturma, Fransa, İtalya ve Yunanistan’ın, ulusal güvenlik durumunda yetkililerin gazeteciler hakkında casusluk yapmasına izin verilmesi için baskı yapan yedi ülkeden bazıları olduğunu ortaya çıkardı.
İlk olarak geçen yılın Eylül ayında yayınlanan AB Medya Özgürlüğü Yasası, Avrupa’daki medya sektörünün bağımsızlığını ve çoğulculuğunu güçlendirmeyi amaçlıyor. Ancak bazı yorumcular, doğru ifadeler ve hükümler olmadan yeni yasanın fiilen tam tersi sonuçlara yol açacağından korkuyor.
Bugün, yani 15 Aralık’ta AB Komisyonu, katı hükümetlerin diğer üyelerle uzlaşmaya varabileceği son müzakere turunu (üçlü görüşme) gerçekleştiriyor.
Belirtildiği gibi, AB Medya Özgürlüğü Yasası Birlik genelinde medya özgürlüğünü ve çoğulculuğu sağlamak ve korumak için bazı kurallar koyma girişimi olarak geliyor. Bu, son derece siyasallaşmış bir medya ortamına ilişkin endişelerin ardından geliyor. Bunun için, editoryal kararlara siyasi müdahaleye ve gazetecilere karşı casus yazılım kullanımına karşı önlemler, şeffaflık için bir çerçeve, gazetecilik kaynaklarının daha fazla korunması ve daha fazlasını içerir.
Niyetleri iyi ve ihtiyaç duyulan olmasına rağmen devam eden müzakereler, yorumcuları endişelendiren bazı tartışmalı maddelerle yasayı şekillendiriyor gibi görünüyor.
“AB Medya Özgürlüğü Yasası (EMFA) her ne kadar iyi niyetli olsa da önemli kusurlara sahip.” dijital haklar savunucuları yazdı 6 Aralık’ta Electronic Frontier Foundation’da, içeriği büyük teknoloji platformlarından kaldırılamayan büyük medya kuruluşları için önerilen özel statü hakkında yorum yaptı.
O halde daha da tartışmalı bir konu da gözetleme araçlarının gazetecilere karşı kullanılmasıdır. Avrupa çapındaki yüksek profilli davaların ardından uygulamayı yasadışı hale getirmenin bir yolu olarak doğan bazı ülkeler, bir “ulusal güvenlik” hükmü (Madde 4) için baskı yapmaya devam ediyor. Sınır Tanımayan Gazetecilere göreBu, “hukuku içeriden zehirleyecek tehlikeli bir hükümdür.”
Daha fazla özgürlük mü yoksa gözetim mi?
Kötü şöhrete sahip 4. Madde ve “ulusal güvenlik” muafiyeti yeni bir şey olmasa da (aslında metne Haziran ayında eklenmiştir) yeni ortaya çıkanlar, bu tür devlet gözetimini meşrulaştırmak için birlikte lobi yapan ülkelere ışık tutuyor.
A ortak soruşturma AB’deki üç medya kuruluşu (Investigate Europe, Fransa’daki kar amacı gütmeyen Disclose ve Hollanda merkezli Follow the Money) arasında şunlar ortaya çıktı: Fransa , Yunanistan , İtalya , Kıbrıs , Finlandiya , İsveç Ve Malta Yedi hükümet, sektördeki eleştiri dalgasına rağmen hâlâ gazetecilere karşı casus yazılım kullanımına izin verilmesi konusunda baskı yapıyor.
22 Kasım’daki son üçlemede hazır bulunan üst düzey bir Alman yetkilinin medya konsorsiyumu tarafından elde edilen bir belgeye göre, İtalya, ek paragrafı “olmazsa olmaz ve kırmızı çizgi” olarak gören en güçlü duruşu sergiledi. Fransa, Finlandiya ve Kıbrıs’ın bu konuda “pek esnek olmadığı” belirtildi. İsveç, Malta ve Yunanistan ise “bazı nüanslarla” anlaştı.
Müzakerecilerden biri olan German Green, “Hükümetlerin gazetecilerin telefonlarıyla ilgilenmesine gerek yok. Biz Avrupa Parlamentosu olarak bunun için gerekli düzenlemeleri yaptık. Üye devletlerin bu gözetleme paragrafını arka kapıdan yeniden sunmaya çalışmaları kabul edilemez” dedi. Avrupa Parlamentosu Üyesi Daniel Freund Avrupa’yı araştıracak.
🇪🇺#AB: IPI, #Fransa, #İtalya #Yunanistan ve diğer hükümetlerin, AB’nin #AvrupaMedyaÖzgürlüğüAktı ile ilgili müzakerelerinin son aşamaları sırasında gazetecilerin gözetlenmesi konusunda ‘ulusal güvenlik’ için boşluklar açmaya çalıştıklarının ortaya çıkmasından endişe duyuyor.https:/ /t.co/55LpBzPJBR12 Aralık 2023
Daha fazla gör
Buradaki en büyük korku, böyle bir hükmün Pegasus ve Predator casus yazılımlarının Yunanistan, İspanya, Bulgaristan ve Macaristan’da halihazırda meydana gelen, gazetecilere karşı hukuka aykırı kullanımını fiilen meşrulaştırmasıdır. Bu hükümetlerin hepsi daha önce eylemlerini haklı çıkarmak için ulusal güvenlik kartını kullanmışlardı.
Son açıklamalar öncesinde 17 Avrupalı medya kuruluşu bir anlaşma imzaladı. açık mektup “son versiyonda sağlam ifadelerin benimsenmesi” çağrısında bulunuyor.
Şöyle yazdılar: “Nihai metnin, uluslararası insan hakları standartlarına uymayan kaynakların ifşa edilmesine ilişkin koşulları belirlemesi ve ‘Bu madde, Üye Devletlerin Ulusal güvenliğin korunması’.
“AB her zaman medya özgürlüğünün ve çoğulculuğun kalesi olmuştur, ancak bugün bu merkezi değerler düşüşte. Hukukun üstünlüğünün zayıflatıldığı durumlarda, genellikle ilk kayıp medya özgürlüğü oluyor.”
Bu yazının yazıldığı sırada, AB üye devletlerinin temsilcileri bu çetrefilli konuya ilişkin birbirinden çok farklı iki çizgiyi tartışıyorlar. Sonunda ikisinden hangisinin galip geleceğini bilmiyoruz, ancak büyük olasılıkla muhafazakarların diğer eyaletlerle bir uzlaşma bulması gerekecek. Bunun Avrupa’da medya özgürlüğünü ve gazetecilerin mahremiyetini gerçek anlamda korumaya yeterli olup olmayacağı henüz bilinmiyor.
