W­e­b­b­,­ ­n­a­d­i­r­e­n­ ­g­ö­r­ü­l­e­n­ ­b­i­r­ ­s­ü­p­e­r­n­o­v­a­ ­b­a­ş­l­a­n­g­ı­c­ı­n­ı­ ­y­a­k­a­l­a­r­

Bir süpernova patlamasından sonra hayatta kalabilen ve evrenin genel “toz bütçesine” katkıda bulunan kozmik tozun kökeni, birçok nedenden ötürü gökbilimcilerin büyük ilgisini çekiyor. Toz, evrenin işleyişinin ayrılmaz bir parçasıdır: Oluşan yıldızları barındırır, gezegenlerin oluşmasına yardımcı olmak için bir araya toplanır ve Dünya’daki yaşamın yapı taşları da dahil olmak üzere moleküllerin oluşması ve bir araya toplanması için bir platform görevi görür. Tozun oynadığı birçok temel role rağmen, evrende hala gökbilimcilerin mevcut toz oluşumu teorilerinin açıklayabileceğinden daha fazla toz var. Evren toz bir bütçe fazlası ile çalışıyor.

Webb, ışığın kızılötesi dalga boylarında en iyi gözlemlenen kozmik tozdaki ayrıntıları incelemek için yeni olanaklar sunuyor. Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası (NIRCam), WR 124’ün yıldız çekirdeğinin parlaklığını ve çevredeki daha sönük gazdaki düğümlü ayrıntıları dengeler.

Teleskopun Orta Kızılötesi Enstrümanı (MIRI), yıldızı çevreleyen gaz ve toz bulutsunun kümelenmiş yapısını ortaya koyuyor. Webb’den önce, tozu seven astronomlar, WR 124 gibi ortamlarda toz üretimi ve bu tozun hayatta kalmak ve genel toz bütçesine önemli bir katkı sağlamak için yeterli boyut ve miktarda olup olmadığı sorularını araştırmak için yeterli ayrıntılı bilgiye sahip değildi. Artık bu sorular gerçek verilerle araştırılabilir.

WR 124 gibi yıldızlar, astronomların evrenin erken tarihindeki çok önemli bir dönemi anlamalarına yardımcı olacak bir analog görevi de görüyor. Benzer ölmekte olan yıldızlar, çekirdeklerinde işlenmiş ağır elementlerle genç evreni tohumladı; bu elementler, şu anda Dünya da dahil olmak üzere şu anda yaygın olan elementlerdir.

Webb’in WR 124’ün ayrıntılı görüntüsü, kısa, çalkantılı bir dönüşüm zamanını sonsuza dek koruyor ve kozmik tozun uzun zamandır örtülen gizemlerini ortaya çıkaracak gelecekteki keşifler vaat ediyor.