B­l­a­i­r­ ­C­a­d­ı­s­ı­ ­P­r­o­j­e­s­i­ ­İ­z­l­e­y­i­c­i­l­e­r­i­ ­H­e­y­e­c­a­n­l­a­n­d­ı­r­d­ı­k­t­a­n­ ­2­5­ ­Y­ı­l­ ­S­o­n­r­a­ ­H­a­l­a­ ­Ü­ş­ü­y­o­r­

Grace Byers, The Blackening’de Korku ve Komedi Üzerine

Yazar-yönetmenler Daniel Myrick ve Eduardo Sánchez tarafından kısıtlı bir bütçeyle çekilen (sonunda tüm zamanların en başarılı bağımsız filmlerinden biri haline gelen film) Blair Cadısı projesi korku türü için bir geçiş döneminde geldi. Kaçak başarı Bağırmak– korku filmlerinin çoğu zaman olduğu gibi düşük bütçeli, yüksek getirili bir başka film – 1996’da slasher’ları yeniden modaya soktu. Geçen Yaz Ne Yaptığını Hala Biliyorum Ve Cadılar Bayramı Y20: 20 Yıl Sonra), slashers’ın hedef aldığı genç izleyiciler dikkatlerini romantik komedilere kaydırmaya başladı ve 1999’da bunlardan bol miktarda yararlanıldı (sadece birkaçı: O Hepsi Bu, senin sevmediğim 10 yönünVe Hiç öpülmedi).

Maskeli katillerin biraz nefes aldığı 1999’un korku dünyası, Tim Burton’ınki gibi nostaljik destanlar da dahil olmak üzere çok çeşitli teklifler sunuyordu. Uykulu İçi Boş ve Brendan Fraser’ın Mumya; Antonia Bird’s gibi daha keskin ücretler Açgözlü ve David Cronenberg’in Varoluş; yaratık özellikleri (Derin Mavi Deniz, Placid Gölü, Yarasalar); Y2K belirirken “geleceğe” bakan filmler (On Üçüncü Kat, Günlerin Sonu, Stigmata, Omega Kodu—ve korku olmasa da bu yıl aynı zamanda Matris); ve klasik korku yeniden yapımının 1999’un yüksek teknolojili özel efekt versiyonuyla çarpıştığı iki yüksek profilli örnek (Haunting, Perili Tepedeki Ev). Yıl aynı zamanda bir çift dikkat çekici hayalet hikayesini de beraberinde getirdi. David Koepp’inki vardı Yankıların KarıştırılmasıRichard Matheson masalından uyarlanan, Kevin Bacon’ın başrolde olduğu gizemli bir gerilim filmi ve tabii ki 1999’un vizyona girecek tek filmi kapalı gölgelenmeye Blair Cadısı projesi vızıltı ve şok değeri açısından: M. Night Shyamalan’ın Altıncı Hisfarklı olarak Blair Cadısı En İyi Film dalında nadir görülen bir korku filmi de dahil olmak üzere altı Oscar adaylığı elde etti.

Bruce Willis’te önemli bir yıldız ve daha geleneksel bir tarzla (elde taşınan titrek kamera veya kirli sümüklü roket yakın çekimleri yok), Altıncı His kritik başarısını büyük bir ticari satışla eşleştirdi; yalnızca Yıldız Savaşları: Bölüm I – Gizli Tehlike yılın en çok kazananları listesinde onu geride bırakıyor. Herkes filmi büyük bir değişimle izlemek ve Haley Joel Osment’in “Ölü insanları görüyorum” fısıltısını mükemmel bir şekilde taklit etmek istiyordu. Ve 2023’te, uzun zamandır şımartılan, parodisi yapılan ve her yerde dolandırılan bu çarpıklığa rağmen, Altıncı His performansları (özellikle Osment ve Toni Collette), Shyamalan’ın tür film yapımına zarif yaklaşımı ve gerçekten keder ve travma ile ilgili olan ve baştan sona gerçekten korkutucu anların serpiştirildiği hikayesi sayesinde hala son derece zamansız hissettiriyor.

Ama eğer Altıncı His tüm ana akım korku ödüllerini aldı, Blair Cadısı projesi bağımsız alanda kendi büyüsünü dokuyordu ve bunu fark eden film yapımcılarının hayal gücünü ateşliyordu. Olumsuz belirli kaynaklara (süslü kameralar, setler ve kostümler için bütçeler, birinci sınıf oyuncular vb.) erişime sahip olmak aslında onların yararına olabilir. Blair Cadısı Bulunan görüntüleri icat etmedi Yamyam Holokostu veya Son Yayın Defender size söyleyecektir, ancak yaratıcılar için olasılıklar alanını açtı. Doğa üstü aktivite, KAYIT, Yonca Tarlasıve V/H/S serisi, franchise yaratmayan ama kesinlikle izleyicileri zevkten çığlık atan düzinelerce küçük filmden bahsetmiyorum bile.

Tür bağımlılarının çok iyi bildiği gibi, bulunan her korku filmi izlemeye değer değildir ve türün anlık popülaritesi, birçok unutulmaz eserin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Kamerayı oyunculara öylece doğrultup onlara etrafta koşup çığlık atmalarını söyleyemezsiniz; bu sık sık tekrarlanan bir motif olsa da (karakterlerin inatla kendilerini filme almaya devam etmeleri için nedenler icat etmek başka bir şeydir) izleyicileri cezbedebilecek ve dikkatlerini çekebilecek ilgi çekici bir hikaye olmalıdır. Blair Cadısı projesi‘in ‘bu gerçekten oldu’ yanılsaması, kitabın başındaki ‘gerçek hikaye’ iddialarından daha gerçek değil Teksas Zincirli Testere Katliamıama öyle hissettiren bir cesaret ve kendiliğindenlik duygusu var abilir otantik ol.

Herhangi bir buluntu film filminin gerçek MVP’sinin – kurgucunun, muhtemelen saatlerce “kurtarılmış” kasetlerin içinde gizlenen hikayeyi şekillendiren görünmeyen elin yardımıyla –Blair Cadısı projesi bizi aktörlerin adını taşıyan karakterleri (Heather Donahue, Mike Williams ve Josh Leonard) canlandıran üç kişilik oyuncu kadrosuyla ve önermesi: ürkütücü bir yerel efsaneyi keşfeden genç belgeselciler ile tanıştırıyor. Başlangıçtaki bir sergi dökümü sayesinde topluluğun Blair Cadısı hikayesini devam ettirmesinin bir nedeni olduğunu öğreniyoruz; Bölgede 1940’larda yaşanan bir seri çocuk katili de dahil olmak üzere alışılmadık bir dizi trajedi yaşandı ve her nesilden insanın, yakınlardaki ormanda görülen garip olaylarla ilgili kendi hikayeleri var.

Ancak oyuncularını telsizlerin yardımıyla yöneten Myrick ve Sánchez, en başından itibaren karakterler arasında gerilim yaratmaya da başlıyor. Heather, Mike ve Josh heyecanlı ve kendinden emin bir şekilde başlarlar, ancak umutsuzca kaybolduktan sonra daha yorgun, soğuk, aç, sinirli ve korktukça, birbirlerine çığlık atmalarını izlemek neredeyse sinir bozucu hale gelir. Tam da gerçek dehşetin olup olmadığını merak etmeye başladığınızda Blair Cadısı projesi Herkes ne kadar sinir bozucu olsa da, film size bunun sadece vahşi doğada el yordamıyla dolaşan insanlar olmadığını hatırlatıyor; lanetli el değmemiş doğa. Üçlünün geceleri uyumaya çalışırken duyduğu uğursuz sesler ve kamp alanlarının çevresinde buldukları tuhaf tılsımlar (kaya yığınları, anında ikon haline gelen sopa heykelleri) folkloru gerçeğe dönüştürüyor. Ülkede onları arabalarına giden yolu bulmaktan alıkoyan bir tür kötülük mü var? Bunun anlamı şudur Blair Cadısı projesi Giderek daha düşmanca hissettiren bir manzarada kafa karıştırıcı, duygusal açıdan endişe verici bir yolculuğa dönüşüyor. Hiçbir zaman fiziksel bir kötü adam ortaya çıkmaz; Blair Cadısını hiçbir zaman hiçbir biçimde görmüyoruz. Ancak kötü niyetli bir gücün orada olduğu hissi her karenin kenarına yapışıyor.

Ve tabii ki, o son da var; filmin ilk 15 dakikasında düşüncesizce söylenen her şeye dikkat etmeniz gerektiğinin nihai kanıtı, yoksa en güçlü “oh” anlarından birini kaçırmazsınız. bok” korkunun şimdiye kadar başarılı olduğunu fark etti. Gerçek şu ki Blair Cadısı o bodrumda bitiyor O görüntü – kaçırdığınız şeyleri size göstermek için geri sarmak yerine Altıncı His kendi “yakaladım” finalinden sonra bunu daha da yakıcı hale getiriyor. Artık bunların hiçbirinin gerçek olmadığını biliyoruz. Ama o anda, 25 yıl sonra bile izlerken sanki hâlâ öyle olabilirmiş gibi geliyor.

Blair Cadısı projesi reklamlarla birlikte ücretsiz yayınlar Amazon Bedava, Pleksve Roku Kanalı.

---

Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son gelişmeleri ne zaman bekleyeceğinizi öğrenin hayret, Yıldız SavaşlarıVe Yıldız Savaşları yayınlanıyor, sırada ne var Film ve TV’de DC Universeve geleceği hakkında bilmeniz gereken her şey Doktor Kim.