M­2­’­d­e­k­i­ ­y­e­n­i­ ­M­a­c­B­o­o­k­ ­A­i­r­ ­i­n­a­n­ı­l­m­a­z­ ­d­e­r­e­c­e­d­e­ ­s­ı­c­a­k­,­ ­a­n­c­a­k­ ­s­o­r­u­n­u­ ­k­ı­s­m­e­n­ ­ç­ö­z­m­e­n­i­n­ ­k­o­l­a­y­ ­v­e­ ­u­c­u­z­ ­b­i­r­ ­y­o­l­u­ ­v­a­r­

MacBook Air, MacBook Pro’dan farklı olarak pasif bir soğutma sistemi ile donatılmıştır, bu nedenle yeni M2 çok ısınır. Özellikle Cinebench R23’te SoC sıcaklığının 108 dereceye ulaşması için yarım dakika yeterli!

Soğutma sistemini iyileştirme prosedürünün tamamı kaynağında videoda anlatılmaktadır, ancak kısacası, doğrudan SoC’nin bulunduğu iç tarafa yapıştırılmış termal pedleri yapıştırmanız yeterlidir. Böylece ısı kısmen gövdeye aktarılır ve bu da platformun daha iyi soğutulmasına katkıda bulunur. Sonuç olarak, yük altındaki sıcaklık yaklaşık 10 derece düşer.

Düşük sıcaklıklar, diğer şeylerin yanı sıra kısmayı etkiler ve buna bağlı olarak performansı etkiler. Sonuç olarak, değiştirilmiş MacBook Air, MacBook Pro düzeyinde, hatta ikincisinin biraz önünde performans gösteriyor. MacBook Air’de değişiklik yapılmadan aynı görev (Lightroom’a dışa aktarma) bir buçuk kat daha uzun sürer!

Doğru, aynı Cinebench R23 testinde, sıcaklık sonunda 108 dereceye çıkıyor, ancak yarım dakika içinde değil, bir buçuk dakika içinde.

Ne yazık ki yeni MacBook Air’in bir diğer dezavantajı da hiçbir şekilde giderilemiyor.