Tüm yeniliklerin temelinde değişim vardır ve yine de ürünlerin, teknolojilerin ve bunları kullanan insanların ve şirketlerin bununla nasıl savaştığını tekrar tekrar görüyoruz. Bir karar verildiyse, onu geri alamazsınız.
Steve Jobs olmadıkça.
Sık sık sadece Apple’ın değil, 2011 yılında 56 yaşında vefat eden ikonik Apple kurucusu ve eski CEO’su tarafından yönetilseydi, sayısız şirket ve kurumun nasıl olacağını düşünürüm.
Jobs’un kariyeri, ona zaman ve paraya mal olsa bile, cüretkar, risk alma ve değişiklik yapma anlarıyla doludur. O, eski teknolojiyi veya modası geçmiş düşünceyi taşıyabilecek kodlu donanım ve yazılımlarla sonuçlanan, aylar içinde hazırlanan planlarla şu anda kaç teknoloji şirketinin çalıştığının antitezi.
Değişim zor ve pahalıdır, ancak Jobs’un daha derin ve daha sezgisel bir düzeyde anladığı şey, tüketicilerin bu tuhaf özelliğin nihai ürünlerinde nasıl veya neden ortaya çıktığını umursamadıklarıdır. Ürünün kendileri için nasıl çalıştığını ve kendilerini nasıl hissettirdiğini önemsiyorlar.
İşler İncil
Benim gibi Jobs hayranları için, Walter Isaacson’ın kapsamlı ve tam olarak onaylanmış kitabı olarak da bilinen Job’s Bible’a dönmek genellikle öğreticidir (Jobs ölene kadar işbirliği yaptı) biyografi. Jobs’un bir sorunu veya hatayı fark edip ardından yeniden başlamak için zor bir seçim yaptığına dair hikayelerle dolu.
Jobs aslında bu yönteme derinden inanıyordu ve Isaacson’ın belirttiği gibi, sık sık “Doğru yaptığı her şey geri sarma düğmesine bastığında bir an gerektiriyordu. Her durumda, mükemmel olmadığını keşfettiği bir şeyi yeniden çalışması gerekiyordu. “
Mükemmeliyetçilik, ürün geliştirmesinde kesinlikle itici bir güçtü ve geliştirdiği iPod ve iPhone gibi temel ürünleri uyurken bile düşünmeyi asla bırakmadı.
Bu ahlak o kadar güçlüydü ki, kurdukları ilk fiziksel Apple Mağazalarının yanlış bir şekilde her bir ürün etrafında organize edildiğinin farkına vararak uykusundan uyanan Jobs’un o zamanki yeni perakende müdürü Ron Johnson da dahil olmak üzere teğmenlerine taşındı. birinin onlarla yapabileceği aktiviteler. Doğal olarak, Jobs oyunun sonlarında ortaya çıkan aydınlanmayı takdir etmekle kalmadı, onu destekledi ve kendi ürün geliştirme stratejisine ilişkin önemli bir fikir verdi: “Bunu doğru yapmak için yalnızca bir şansımız var.”
Bu ürün stratejisi tarzı, Jobs’un ilk spesifikasyonda belirtilenden daha güçlü bir Motorola işlemcisi (güçlü 6809 yerine Motorola 68000) dahil etmek için savaştığı ilk Mac geliştirmesinin ilk günlerinde belirgindi.
sert gerçekler
Bazen içgörüler anında ve dürüst olmak gerekirse biraz acımasızdı. Eski Apple çalışanı Amit Chaudhary bir kez hikayeyi paylaştı orijinal iPod geliştirme günlerinden.
Prototip aslında yapıldı ve Jobs daha küçük olmasını istedi. Mühendisler daha küçük yapılamayacağını söyledi. Jobs’ın prototipi aldığı, bir akvaryuma attığı ve batık cihazdan hava kabarcıkları yükselirken, “Bunlar hava kabarcıkları. Bu, orada boşluk olduğu anlamına geliyor. Daha küçük yapın” dediği bildirildi.
Jobs’ın ilham patlamalarından kimse kurtulamadı.
Apple ilk iPhone’u tamamlarken, Isaacson’ın kitabı Jobs’un Baş Tasarımcı Jony Ive’a nasıl yaklaştığını ve “Dün gece uyuyamadım çünkü onu sevmediğimi anladım” dediğini anlatıyor.
Sorun ekrandı. Fiziksel klavye olmadığı için iPhone şovunun yıldızı olması gerekiyordu ancak Corning Gorilla Glass ekran alüminyum kasa ile yarışıyordu.
Kabul ettim ve çok geçmeden camı cihazın kenarlarına itmeye başladılar ve bunu yaparken anteni yeniden işlemeye, devre kartını ve işlemci yerleşimini değiştirmeye zorlandılar.
netlik
Duraklatmak, Jobs için asla bir kararsızlık anı değildi. Açıklıktı. Öncesinde veya sonrasında çok az insan tüketici elektroniği pazarını bu kadar net gördü ve tüketicilerin ne isteyebileceği ve seveceği konusunda doğuştan gelen, sezgisel bir sezgiye sahipti – hatta onlardan önce.
Genel olarak, nefret edebileceklerini de önceden gördü ve bu kötü seçimlerin önüne geçmek için sürekli hareket halindeydi.
Bunun teknolojiyle pek ilgisi olmayan bir örneği beni her zaman heyecanlandırır. Steve Jobs, Pixar’ı kurdu ve ilk uzun metrajlı filmi Toy Story’yi yaratırken şirketin başındaydı. Ancak filmde Disney ile ve daha özel olarak impresario Jeffrey Katzenberg ile ortaktı.
Katzenberg’in aklında çok daha kötü ruhlu ve kötü bir Woody olduğu bildirildi. Bu yön, Katzenberg’in erken bir kesintiden (çoğunlukla kendi hatası) nefret etmesi ve üretimi durdurmasıyla projeyi neredeyse rayından çıkardı. Jobs, Katzenberg’in hatalı olduğunu biliyordu ve projeyi devam ettirmek için kendi kişisel harcamalarıyla elinden geleni yaptı, ancak çok daha nazik ve lezzetli bir Woody ile.
İş yolu:
Yeterince iyiye razı olmamak
Asla kötü bir fikrin geçmesine izin verme
Size zaman ve paraya mal olsa bile değişiklik yapmak
Kendi içgüdülerine inanmak
Kendini özel hissettiren ürünler yapmak
Bu, her şirketin öğrenebileceği bir şeydir, ancak özellikle daha az yenilikçi, daha az risk alan, tüketicileri hayal kırıklığına uğratan küçük ayrıntıları temizlemeye daha az dikkat eden ve daha az çaba harcayan bir avuç fikir üzerinde varyasyonlar oluşturan şirketlerle dolu tüketici elektroniği endüstrisi. ilham verebilecek başkalarını cilalayın.
Hepsi daha çok Steve Jobs gibi olabilir.
