TechCrunch’ın son birkaç haftadaki en son haberlerinin listesini hızlıca aşağı kaydırdıysanız, işten çıkarmalarla ilgili bir duvar makalesi gördünüz. Sadece özetlerimiz bile (bir, iki, üç, dört) karışıma biraz ayık okuma getiriyor. Alex ve Natasha, teknik işten çıkarmaların şirketlerin başına gelmediğini hatırlatıyor; insanların başına geliyorlar – ve az önce işten çıkarma bildirimi alan yakın bir arkadaşıyla telefonu yeni kapatan biri olarak, bugün bunu daha keskin hissediyorum.
Ve tüm bunların bir de ters tarafı var. Teknoloji girişimleri, doğaları gereği yüksek risklidir. Şirketleri kendim küçültmek zorunda kaldım – bu çok acı verici – ve her zaman bir startup’ta çalışmak istiyorsanız, 3 aylık maaşınızın biriktiğinden emin olun, çünkü işinizi her an kaybedebilirsiniz.
Son 5 yılda, iş temellerinin henüz çalışmadığı, sürekli büyüyen girişimlere eşi görülmemiş miktarda VC nakit akışı gördük. Şirketlerin inanılmaz değerlemelerde ve tamamen çılgın ARR katlarında yükseldiğini gördük. Sektörü takip eden muhabirler olarak, coşkulu bir şekilde, canavar turlarını kutluyoruz ve bazı roket güçlendiriciler üzerinde bungee-cording yaparken, fitili ateşledikleri ve en iyisini umdukları için start-up’lara tezahürat yapıyoruz.
Burada pek konuşulmayan bir gerçek var: Yükselen aşağı inmeli. Pek çok teknoloji çalışanı, son derece değerli hisse senedi opsiyonları, yüksek ücretler ve yıllardır süregelen köpüklü üst düzey yetenek avı vaadiyle kolayca cezbediliyor. Akıllı mühendisler, vahşi tarafta bir yürüyüşe çıkmak için yerleşik şirketlerden avlanır ve çok fazla sayıda kişi, maaş grafiğinin neden keskin bir şekilde yukarı ve sağa işaret ettiğini tam olarak düşünmek için duraklamaz.
Alex harika bir soru soruyor:
Görüşme yaptığınız bir şirketin finansal istikrarını nasıl kontrol edersiniz?
Tecrübelerimden bahsetmişken, şirketler yaklaşmakta olan bir durgunlukta çalışan sayısını azaltmak istediğinde, bu durumda olmamayı tercih ederim.
Paranoyak görünmeden nasıl gezinirsiniz?!— Alex Hansford (@alexhansford) 7 Haziran 2022
Erken aşamadaki şirketlerde, bankada tam olarak ne kadar para olduğu veya şirketin yanma oranının ne olduğu konusunda net bir cevap alamayabilirsiniz. İleri aşamadaki şirketlerde, muhtemelen hiçbir zaman net bir cevap alamayacaksınız. Ancak pistin ne olduğunu sormak mantıksız değil – bu, şirketin mevcut finansal ortamda ve mevcut finansal parametrelerde başını belaya sokmadan devam edebileceği süredir (tipik olarak haftalar veya aylar). Cevap alamayabilirsiniz ama iş dinamiklerinde bir değişiklik olursa, bir durgunluk olursa, şirket en büyük müşterisini kaybederse ne olur diye sormaktan zarar gelmez.
Kendi şirketlerimi yönetirken bana bunun gibi sorular soruldu. Zorlar çünkü startupların birçok insanın gerçekten düşünmek istemediği bir yönüne ışık tutuyorlar: birçok startup başarısız oluyor. Ancak insanların yanlış anladığı şey, bunun kötü bir şey olduğudur. Startup’lar, ya sürdürülebilir olan tekrarlanabilir bir iş modeli bulamadıkları için ya da büyümenin nakit akışı ve ticari operasyonlardan sürdürülebileceği “gerçek” şirketlere dönüştükleri için, startup olmaktan çıkmak içindir.
Yeni başlayan bir çalışan olarak, kurucu olmaktan daha az risk alıyorsunuz, ancak daha geleneksel, daha köklü bir şirkette işe girmekten kesinlikle daha büyük bir risk alıyorsunuz. Bunun sizi caydırmasına izin vermeyin; Startup’lar eğlenceli, kazançlı ve zorlu olabilir. Ancak, bir kuş barınağı satın almak için 44 milyar dolar harcamak ve diğer projesinde işgücünün %10’unu kesmek isteyen bir milyarder için çalışmanız da mümkündür.
Bir startupta çalışmanın ne kadar harika olacağına dair fanteziler kurmadan önce, dezavantajının ne olabileceğini de düşündüğünüzden emin olun. “Yüksek risk, yüksek ödül” derler, ancak insanlar olarak çoğu zaman birincisine değil, yalnızca ikincisine odaklanıyoruz. Özellikle hızla değişen bir ekonominin arka planında ve VC firmaları bir sonraki büyük umut ve hayale el arabalarıyla nakit para sürme konusunda birazcık daha fazla düşünürken, matematiği yapın ve kendinizi neyin içine soktuğunuzu bildiğinizden emin olun.