Warhammer oyunları dünyasında Age of Sigmar, babası Warhammer Fantasy ve aşırı başarılı kardeşi Warhammer 40k’nin gölgesinde kaldı. Frontier’deki geliştirme ekibi, tamamen yeni olan Sigmar’ın onayını almayı umuyor Warhammer: Age of Sigmar – Realms of Ruin. Ancak bu “dünyayı sarsan gerçek zamanlı strateji” oyunu parlayacak mı yoksa karanlığa mı gömülecek? PCGamesN adına çevrimiçi bir uygulamalı önizlemeye katıldıktan sonra, 7 Temmuz’da Warhammer: Age of Sigmar – Realms of Ruin açık beta sürümü çıktığında ne beklemeniz gerektiği konusunda iyi bir fikrim var.
Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin, Realm of Beasts Ghur’da geçiyor. Kampanyada, Tanrı-Kral Sigmar tarafından yeniden dövülen ve büyük güçler verilen bir grup süper insan olan Stormcast Eternals olarak oynuyorsunuz. Bu arada onlar da ölümsüz.
Komutan olarak amacınız, bu yaşanması zor diyarda bir kale kurmaktır. Sizi durdurmaya çalışan gruplardan biri, bu ilk görevde düşman olarak hareket eden Orruk Kruleboyz’dur. Bu diyarın yerlileri, kurnaz ve gaddarlar, gaddarlık eylemleriyle övünen ve bizim altın yaldızlı ışık savaşçılarımızla tam bir zıtlık oluşturan bir grup.
Katıldığım uygulamalı önizleme, oyunun mevcut durumu hakkında bir fikir edinmek için harika bir fırsattı. Stormcast Eternal kampanyasından ilk görevi ve bir dizi 1’e 1 çok oyunculu maçı oynadım.
“Work-in-progress” görevi, kontrollerin nasıl kullanılacağı ve oyun içi sistemlerin benzersiz yetenekler ve geri çekilme/yükleme çalışmaları gibi nasıl kullanılacağı hakkında bir eğitim görevi gördü. Bir Gutrippaz birimiyle, ardından iki tazı canavarıyla savaşırken, Kruleboyz’un ezici bir gücüyle sonuçlanan mücadele yavaş yavaş arttı. Sonunda, kahraman karakterlerin ve hatta bir ejderhanın kontrolü bana verildi! Çürüyen bataklıkta görevime devam ettim ve sonuna kadar ulaştım, burada Kruleboyz kampını yok ettim ve muzaffer bir zafer ekranıyla karşılandım. Genel olarak eğitim, tempolu, yönlendirilmiş ve dengeli hissettiren, hatalar yapmama ve farklı şeyler denememe izin veren eğlenceli bir deneyim.
Yine de aksamadan gitmedi. Hem Charge hem de Retreat yetenekleri aynı tuşa eşlenir ve oyun, savaşın içinde veya dışında olmanıza bağlı olarak ikisi arasında değişir. Bu yüzden, birden fazla durumda saldırır, düşmanı kızdırırdım ve Hücum’a gittiğimde yetenek Geri Çekilme’ye geçerdi ve kahramanım pelerini bacaklarının arasındayken kaçardı. İlk turda oldukça utanç verici, ancak ikinci turdan sonra, özellikle bir geri çekilme eylemini iptal edemediğiniz için, düpedüz can sıkıcıydı.
Kan lekeli öğretici botlarımdan çıkıp gerçek bir Stormcast Eternal’ın örtüsüne adım atarak, bir dizi çok oyunculu 1’e 1’de gerçek oyunculara karşı cesaretimi test etmeye hazırdı. Her oyunu kaybettiğimi ve egoma büyük darbe indirdiğimi açıkça kabul edeceğim ama hem Stormcast Eternals’ı hem de Orruk Kruleboyz’u oynamak inanılmaz derecede keyifliydi. Çok çeşitli birimler ve karakterler vardır; favorilerimden bazıları, Stormcast Eternals için durdurulamaz Annihilators ve Orruk Kruleboyz için Killaboss. Her şey işe yaradığında, bana Dawn of War’da arkadaşlarla geçirdiğim zamanı hatırlattı; bu, yaşanacak çok eğlenceli harika bir deneyim – ama yalnızca işe yaradığında.
Her geçen maçla birlikte oyun daha da dengesizleşiyor gibiydi. Bu sorunlar, mini harita aksiliklerinden, arazide sıkışan birimlerden doğrudan çökmelere kadar uzanıyordu. Toplamda, oyun beş oyunda üç kez çöktü. Neyse ki, Frontier, bu hataların beta lansmanından önce yamalandığını ve yapının da “parlatıldığını” doğruladı, bu yüzden umarım benim gibi ekrana bakmak zorunda kalmazsınız.
Çarpışmalar bir yana, asıl endişem Realms of Ruin’deki tüm dövüşlerin özü olan ‘Combat Triangle’. Sistemi basitleştirmek için: Saldırı, Ağır’ı yener, Ağır, Menzilli’yi yener ve Menzilli, Saldırı’yı yener. Temelde taş, kağıt, makastır. Tutarlılık arayan yeni oyuncular için yaklaşılabilir olsa da, sistemin sinir bozucu olmaktan başka bir şey olmamasına neden olan iki ana alanda başarısız oluyor.
Biriminiz bir düşmanla savaşa girdiğinde, herhangi biri yok edilene kadar hedefi değiştiremezsiniz, yani yanlış hedefi seçerseniz, hiçbir seçeneğiniz olmadan kaybetmeye mahkumsunuz demektir. Kendi başına, bu, oyuncuları düşman konumuna saldırıp hareket ettirmek için bir birim duvarı gönderdikleri için cezalandıran ilginç bir mekanik olabilirdi. İşlerin daha da riskli hale geldiği yer burasıdır (tamamen amaçlanan kelime oyunu). Belirli düşman birimlerini seçmek berbattır, isabet kutuları tıklanamayacak kadar küçükten tamamen hedef dışı olmaya kadar değişir, birbiriyle örtüşür, böylece savaşı mikro yönetmeye çalıştığınızda bile, yine de yanlış seçim yaparsınız.
Sonuç olarak, Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin güzel görünüyor ve oyuncuyu kendi dünyasına getirme konusunda harika bir iş çıkarıyor. Ortam, benzersiz bir fantazi sıçramasıyla tanıdık geliyor, karakter tasarımı masa üstü benzerlerine sadık ve ses hatları, ortamın hissini aslına sadık bir şekilde tasvir ediyor. Ancak bir RTS oyunu olarak, unutulmaz bir oyun yapmak için gereken odaklanmadan yoksundur ve Dawn of War, Starcraft ve Command and Conquer gibileri tarafından belirlenen standartları karşılayamaz.