K­u­z­e­y­ ­ı­ş­ı­k­l­a­r­ı­ ­g­ü­n­e­y­ ­İ­n­g­i­l­t­e­r­e­’­d­e­ ­b­i­r­ ­h­a­f­t­a­d­a­ ­i­k­i­ ­k­e­z­ ­g­ö­r­ü­n­d­ü­;­ ­i­ş­t­e­ ­b­u­ ­y­ü­z­d­e­n­ ­k­ı­s­a­ ­s­ü­r­e­ ­s­o­n­r­a­ ­t­e­k­r­a­r­ ­o­l­a­b­i­l­i­r­.­

Birleşik Krallık’taki insanlar, Shetland Adaları’ndan Somerset’e ve Norfolk’tan Kuzey İrlanda’ya, son zamanlarda aurora borealis veya kuzey ışıklarının çarpıcı bir görüntüsüne maruz kaldılar. Ama bu güzel fenomene ne sebep oluyor ve neden bu kadar güneyde ortaya çıktı?

Binlerce yıl boyunca insanlar hayaletimsi kuzey ışıklarını huzursuz ruhlar dünyası. Ancak geçen yüzyılda bilim, kutup ışıklarının gezegenimizi çevreleyen bölgeden kaynaklandığını ortaya çıkardı. Uzayın Dünya’ya yakın bölgesi manyetosfer olarak bilinen. Dünya’nın üst atmosferinden gelen, atomlar ve moleküllerden oluşan, parçalanmış ve ısıtılmış bir kokteyldir. Güneş radyasyonu (Güneş tarafından yayılan elektromanyetik radyasyon).

bu Aurora borealis Bu elektrik yüklü parçacıklar üst atmosfere yağdığında oluşur. Gelen ışığı uyaran parçacıkların çoğu elektronlardır. Yağış kalıpları değiştikçe, aurora parıldar ve gökyüzünde dans eder. Elektronlar, Dünya’nın manyetik alanı boyunca kutup bölgelerine doğru hızlandırılır.

Güneş bir saniyede birkaç milyon ton parçacıkoluşturan Güneş rüzgarı sürekli olarak güneş sistemimizden akar. Güneş rüzgarı, Güneş’in güçlü manyetik alanının kalıntılarını da beraberinde sürükleyerek, gezegenleri atomlardan daha küçük parçacıkların mıknatıslanmış bir buharıyla yıkar. Güneş rüzgarı ile Dünya’nın manyetosferi arasındaki etkileşimler kuzey ışıklarına güç sağlar.

Peki bu hafta kutup ışıklarını normalden çok daha düşük enlemlere sürükleyen ne oldu?

Geçen haftanın sonlarına doğru, bilim insanları bir çift koronal kütle atımı (CME’ler) Güneş’te. Bir CME, Güneş’in dış atmosferinden (korona) bir malzeme patlamasıdır. Bu patlayıcı patlamalar milyarlarca ton malzemeyi neredeyse her yöne fırlatabilir ve Dünya tipik olarak ayda birkaç kez vurulur. Tesadüf eseri, bu CME çiftinin her ikisi de Dünya’ya doğru ateşlendi, ilki 24 Şubat’ın sonlarında ve ikincisi 25 Şubat’ın sonlarında Güneş’ten ayrıldı.

Saatte yaklaşık 3 milyon kilometre hızla seyahat eden ilk CME’nin Dünya’ya 150 milyon kilometre kat etmesi yaklaşık 48 saat sürdü ve 26 Şubat Pazar günü saat 19:00 (İngiltere saati) civarında manyetosfere çarptı. , elektrik yüklü malzeme bir jeomanyetik fırtınayı tetikledi (Dünya’nın manyetosferinde büyük bir bozulma). Manyetosferdeki elektronlar, Dünya’nın atmosferine doğru hızlandı ve ekvator’a normalden çok daha fazla hızla genişleyen yoğun auroral görüntülere yol açtı.

Zamanlama çok önemliydi. Jeomanyetik fırtına, İngiltere’de akşamın erken saatlerinde meydana geldi. Karanlık olmasına rağmen, çoğu insan uyanıktı ve hava ülkenin büyük bölümünde açık gökyüzü ile güzeldi. Jeomanyetik fırtına önümüzdeki birkaç saat içinde yoğunlaştıkça, Kent kadar güneyden gelen aurora fotoğrafları sosyal medya zaman çizelgelerini doldurdu ve hiç şüphesiz daha fazla insanı gökyüzünü taramaya teşvik etti.

CME birkaç saat sonra gelseydi, Birleşik Krallık’taki çoğu insan yatakta olurdu ve muhtemelen etkinliği kaçırırdı. Bulutlu hava gösteriyi engelleyebilirdi. Ancak zamanlama doğruydu ve İngiltere’nin tahmin edilemezliğiyle ünlü hava durumu (bir kez) işbirliği yapıyordu.

Pazar akşamı geç saatlerde telefonum çalıyordu. Güneş ve Dünya arasındaki bağlantıları araştıran bir uzay bilimcisi olarak, Birleşik Krallık’ta bir kutup ışığı görüntüsü olduğunda medya benimle sık sık iletişime geçiyor.

Pazartesi sabahı ağarırken, medyanın çoğu önceki geceki gösteriyle ilgili hikayelerle akıyordu. Elbette çoğu kanal, bilim hakkında konuşmak için uzman konuşmacılar bulmuştu. Ama benim için bu olay farklıydı. Normalde, “ertesi gün” medya çalışması kaçınılmaz bir soruyu yanıtlamayı içerir: Bu gece yine kuzey ışıklarını görecek miyiz?

Genellikle cevap “muhtemelen hayır” dır. Çoğu durumda, 24 saat sonra bir jeomanyetik fırtınanın yoğunluğu azaldı ve kuzey ışıkları Birleşik Krallık’tan kutup dairesinin kenarındaki olağan konumlarına doğru çekildi.

Ama bu sefer işler farklıydı. Dünya’ya doğru fırlatılan ikinci CME hala geçiş halindeydi, bu yüzden iyimser bir tahminde bulunmam için nadir bir fırsattı. İkinci CME, birincisinin ardından geldi ve 27 Şubat Pazartesi günü öğle yemeği saatinde Dünya’yı bir bakışla yakaladı. Birleşik Krallık’taki hava koşulları kötüleşti ve birçok umutlu aurora avcısı bulut tarafından engellendi. Ancak jeomanyetik aktivite, ikinci bir gece boyunca yüksek kaldı ve bulutsuz gökyüzüne sahip insanlar, kuzey ışıklarının başka bir görüntüsüne maruz kaldı.

Sıradaki ne zaman Birleşik Krallık’ta onları gör? Söylemesi zor, ancak beklentiler artıyor. Güneş’in etkinliği 11 yıl boyunca değişir güneş döngüsü, CME’ler (ve Birleşik Krallık üzerindeki aurora) ile döngünün aktif kısımları sırasında daha olasıdır. Şu anda, 2025’te beklenen bir sonraki güneş maksimumuna doğru ilerlerken güneş aktivitesi artıyor. Gökyüzünü izlemeye devam et—ve sosyal medya.

Konuşma tarafından sağlanan

Bu makale şu adresten yeniden yayınlanmıştır: Konuşma Creative Commons lisansı altında. Okumak orijinal makale.

Alıntı: Kuzey ışıkları güney İngiltere’de bir haftada iki kez göründü—işte bu yüzden yakında tekrar olabilir (2023, 3 Mart) https://phys.org/news/2023-03-northern-southern-england adresinden 3 Mart 2023 tarihinde alındı -weekhere.html

Bu belge telif haklarına tabidir. Kişisel çalışma veya araştırma amaçlı adil ticaret dışında, yazılı izin olmaksızın hiçbir bölüm çoğaltılamaz. İçerik sadece bilgilendirme amaçlıdır.