İşyerindeki davranışlar değişmeye başlıyor ve yöneticilerin bu değişiklikleri dikkate alması gerekiyor. Ücretlerin durgunlaşması ve enflasyonun tırmanmaya devam etmesiyle, kariyer ilerlemelerinde sıkışmış hisseden çalışanlar işlerinden ayrılmaya başlıyor.
Orijinal ifadeden “sessiz bırakma”, kişinin işini tamamen bırakması anlamına gelmez. Bu, işinizi bitirmek, ödeme almak ve eve gitmek için işte yapmanız gerekenleri yapmakla ilgilidir, ne eksik ne fazla. Terim medyada ve sosyal medyada popülerlik kazandıkça, birçok kişi sessizce işini bıraktığını ve bir süre önce bırakmış olabileceğini fark ediyor.
Ancak sessizce işlerinden ayrılanlar yanlış anlaşılabilir. Mesleki sorumluluklarının farkında değiller: işte kendilerini aşma fikrinden vazgeçiyorlar. Örneğin akşam gönderilen e-postalar ertesi güne kadar cevapsız kalacak ve iş çıkışı iş arkadaşlarıyla bir şeyler içme fikri de daha az cazip hale geliyor: bu çalışanlar hayatlarını zenginleştirmeye daha fazla odaklanıyor.
Güvensizlik hissi
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Jobsity’nin insan operasyonlarından sorumlu başkan yardımcısı Paola Martinez, bu eğilimi, 2020’de Covid-19 pandemisinin getirdiği iş güvencesizliğinden başlayarak birkaç değişkene bağlıyor. 2021’de daha iyi fırsatlar aradı.
O zamanlar insanlar, özellikle seyahat sürelerini ortadan kaldıran tele çalışma sayesinde, arkadaşları ve aileleri ile daha fazla zaman geçirebiliyorlardı. Ardından, uzaktan çalışma popüler hale geldiğinde, profesyoneller iş günlerini yeniden tanımladılar ve işlerinin yaşamlarındaki önemini yeniden gözden geçirdiler. Bu değişkenler, bu profesyonel ayrılma hareketinin başlangıcını işaret edebilir.
Paola Martinez, ZDNet’e “Sessiz bırakma, fazladan çaba göstermeyi bırakmak anlamına gelir” diye açıklıyor. “Bir nevi kendi içinde yuvarlanıyorsun ve sadece varsın. Zorlukları üstlenmiyorsunuz ve işinizde büyümek için fırsatlar aramıyorsunuz. »
İş artık işçinin hayatına hükmetmemeli
İçinde TikTok videosu “Sessiz bırakma” terimini popülerleştiren yaratıcı, işin hayatınıza hakim olması gerektiği fikrini reddediyor. Teknoloji endüstrisindeki işçiler, kendi alanlarında yaygın olan aşırı çalışma kültürüne aşinadır. Yeni başlayan teknoloji şirketlerindeki işler, düşük başlangıç maaşı, uzun çalışma saatleri, iş güvencesizliği ve olağan görevlerinizin bir parçası olmayan görevleri gerçekleştirme ihtiyacı nedeniyle vergi alıyor.
Nitelikli teknoloji iş ilanlarındaki patlamadan sonra, Google ve Microsoft gibi büyük teknoloji şirketleri işe alım konusunda fren yapmaya başladı.
Pandemi hayatımızın çoğunu dijital bir ortama dönüştürdüğünde, diğer sektörlerden teknoloji çalışanlarının çalıştıkları şirketleri “kurtarmaları” bekleniyordu. Kendini tükenmiş ve aşırı çalışmış hisseden teknoloji çalışanları, trend haline gelmeden çok önce yavaşlamaya başlamış olabilir.
Dinlemek anahtardır
Peki, işyerinde sessiz bırakma neye benziyor ve işin içinde kimler var? Paola Martinez, yalnızca Y kuşağının ve Z kuşağının cezbedileceği inancının aksine, bu olgunun tek bir kuşağa özgü olmadığını söylüyor. Sessiz ayrılmanın ayrıca belirli bir profesyonel alan üzerinde hiçbir etkisi yoktur ve her yerdeki yöneticiler çalışanlarının davranışlarına dikkat etmelidir.
Paola Martinez, “Şirketler dinlemeli” diye ısrar ediyor. “Bu değişiklikleri tespit edebilmek için birlikte çalıştığımız insanları tanımamız gerekiyor. O kadar büyük bir değişiklik değil, sadece kişinin yavaş yavaş kaybolduğunu görüyorsun. Ama görmek ve anlamak zorundasın. [pourquoi]. »
İşleriyle daha az meşgul olma dürtüsüne direnmek çalışanların işi değildir. Kendilerine yeniden meydan okumaya başlamalarını teşvik etmek için daha iyi bir çalışma ortamı yaratmak işverenlerine kalmıştır. Paola Martinez, işyerinde tükenmişlik hakkında konuşmanın daha yaygın hale gelmesine rağmen, işverenlerin sorunun kökenine inip çözümler önermesinin hala nadir olduğunu öne sürüyor.
Yöneticilerin, çalışanları özellikle mesleki tükenmişlik (veya tükenmişlik) ile mücadele için iş hekimliğine yönelmeleri ve iş yüklerini daha iyi kontrol etmelerini sağlamaları için teşvik etmesi faydalı olabilir.
Ancak işyerinde sessiz bırakma yeni norm haline gelirse, yöneticiler çalışanlarının sınırlamalarını kabul etmek zorunda kalabilirler. Çalışanlar kişisel yaşamlarında mutlu ve tatmin olduklarında, işlerine de yansır.
Paola Martinez, “Başarılı olmak için kişisel hedefler şirket hedefleriyle eşleşmelidir” diyor. “Bu maçı yapmamız gerekiyor. »
Kaynak : ZDNet.com