Bu hafta internette bir dakika bile harcadıysanız, kesinlikle hakkında bir şeyler görmüşsünüzdür. yukarı bakma. bu Adam McKay’in yönettiği film Netflix’in en iyi filmidir. Aynı zamanda, insanların son zamanlarda internete sıçmasının belki de en önemli nedenidir. Filmin bir eleştirmenlerin puanı %55 Rotten Tomatoes’da insanların filmi nasıl algıladıklarına dair derin bölünmeleri yansıtıyor. Negatif eleştiriler, kırıcı olmaktan başka bir şey değil. sığınmacı “Çevrimiçi çok fazla zaman harcayan insanlar tarafından yapılan bir film” olarak nitelendirdi. geveze söz konusu yukarı bakma “altta yatan çatışmayı dönüştürür [of how to address the climate crisis] Bir eylemden diğerine basit bir inanca: bilim adamlarını dinliyor musunuz, dinlemiyor musunuz?” McKay, ortak yaratıcı ve gazeteci David Sirota ile birlikte, filmin savunmalarını tweetledi ve bu, hepimizin toplu olarak ipliği kaybedebileceğimiz noktaya kadar daha fazla meta eleştiriye yol açtı. olup olmadığını tartışmamayı tercih ederim yukarı bakma bir sanat eseri, hiciv veya gerçek hayat için vekil olarak iyidir. Sadece ABD’ye odaklanması gibi kör noktaları olmasına rağmen, filmin düşündürücü ve iyi oyunculuk olduğunu düşündüğümü belirteceğim. İlginç olan, filmin ne kadar kutuplaştırıcı olması değil, söylemin hacmidir. üretiliyor – ve bu güvencesiz anda kolektif arzularımız hakkında ne söylüyor. yukarı bakma, filmle herhangi bir temastan kaçınmayı başaran beşiniz için, gezegeni öldüren bir kuyruklu yıldızın Dünya’ya yönelmesi ve insanlığın yaklaşmakta olan kıyamete tepkisi hakkında yıldızlarla dolu bir olay. Kuyruklu yıldız, iklim değişikliği için bir metafordur ve karakterlerin tümü, boşluğa çığlık atan bilim adamlarından, kanıtlanmamış teknolojiyi kullanarak mineraller çıkarmak isteyen teknoloji milyarderine kadar rollerini oynarlar. Daha önce başka iklim filmleri vardı. Yarından sonraki gün ile İlk Reform. Önde gelen yıldızları öne çıkardılar, ancak yine de iklim değişikliği konusundaki kamuoyu tartışmasını zar zor hareket ettirdiler. yukarı bakma Kuşkusuz, yaygın bir sosyal medya çağında yapıldı ve sohbeti ateşlemek için tasarlandı. Ama yine de, bu görevi bu kadar yerine getirmesi, iklim kriziyle boğuşan sanat ve medyaya ne kadar aç olduğumuzu gösteriyor. Özellikle ABD, bir iklim sessizliği konisinde yaşıyor. 2016 Yale ve George Mason Üniversitesi’ne göre analiz, Amerikalıların yarısından fazlası “ki ilgili küresel ısınmada veya sorunun olduğunu düşünüyorum önemli ‘nadiren’ veya ‘hiçbir zaman’ aileniz ve arkadaşlarınızla bunun hakkında konuşmayın.” Bu kısmen araştırmacıların en büyük medyanın “iklim sessizliği sarmalı” dediği şey tarafından yönlendirilebilir. onu kapsamaz bu yüzden önemli ya da konuşmaya değer görünmüyor. yukarı bakma gezegendeki en büyük film yıldızlarından bazılarının yer aldığı sağır edici bir feryat, filmi tanıtmak için bir medya saldırısı ve Netflix’in ana sayfasında ve sinema salonlarında göze çarpan bir yerleşim oldu. Övgü, vitriol ve aradaki her şey sadece insanların filme gerçek tepkilerini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda iklim krizi hakkında yeterince konuşmadığımız gerçeğini de aydınlatıyor. Patlayıcı söylem aynı zamanda, birçoğumuzun bu konu hakkında -bir film gibi- somut bir şey olmadan konuşmanın çekirdeğini oluşturmadan konuşmanın ne kadar zor olduğunu da ortaya koyuyor. Belki de bunun nedeni, bu varoluşsal tehdidin gerçekten kavranamayacak kadar büyük ve iç karartıcı olmasıdır. Ya da krizi dürüst terimlerle ifade edecek kelime dağarcığımızdan yoksun olabiliriz. Muhtemelen ikisi de. Öyle ya da böyle, yukarı bakma kapıyı hafifçe araladı ve birden herkes münazara odasına dalmak istedi. Tüm bunlar, daha fazla medyaya duyulan ihtiyaçtan bahsediyor. yukarı bakma ve bunun hakkında daha fazla tartışma. İnanın bana, iklim krizinin “hadi bunun hakkında konuşalım” aşamasını çoktan geride bıraktığımızı biliyorum. Bu, dünyanın hızla hareket etmesi gereken, her şeyin hazır olduğu bir zamandır. fosil yakıt kullanımını azaltmak, anlayan bir sadece geçiş, toplu taşıma yatırımıve yüzbinlerce başka şey, bir yandan da artan iklim felaketleri saldırısıyla baş ederken. Fakat bu çeşitli topları yuvarlamak çok zorkısmen, iklim değişikliği etrafındaki göreceli sessizlik nedeniyle. Diğer Yale ve George Mason Araştırma Çoğu insanın bu konudan yeterince bilgi sahibi olmamaktan, bir şeyler yapmamız gerektiğini kabul etmeye, korkulan “fazla politik” duruma kadar bu konudan kaçınmasının sayısız nedeni olduğunu gösteriyor. Bütün bunlar, kirleticilerin ve statükoya yatırım yapan politikacıların, teknenin onlar için mümkün olduğu kadar az sallanması için mümkün olanın sınırlarını çizmelerini sağlar. Metaforik kuyruklu yıldız tarafından vurulmamak için dünyanın nasıl görünmesi gerektiği hakkında konuşmak şöyle dursun, hayal bile edemeyecek kadar korktuk. Bu konuşmaları yapmak zor, ama onları ne kadar uzun süre ertelersek, gezegen o kadar çok bakıma muhtaç hale geliyor. Tek bir filmin ardından bu kadar çok kişinin devrilmiş olması, kültürel hayal gücümüzün dolabının henüz boş olmayabileceğini gösteriyor. Bundan daha fazlası, daha fazlası için bir özlem olduğunu gösteriyor. düşünsen de yukarı bakma en iyi veya en kötü iklim filmi acı verici kısa liste pek çok açıdan konunun dışındadır. Defector’ın da belirttiği gibi, insanlar bir yanıt ortaya çıkardığı için McKay ve Sirota’ya Twitter’da bağırmaktan heyecanlı görünüyor. Ancak tek bir iklim filmi yapan birkaç adamın konuşmanın merkezinde olması için hiçbir neden yok. (Bu adamlara aldırmayın!) Aslında, olmasalar da muhtemelen daha iyi, bu yüzden tek bir iklim filminden daha fazlasına ihtiyacımız var. Belli ki halk bunu istiyor. Bu kadar yıkım karşısında oldukça zayıf bir iklim çözümü gibi görünebilir. Ama bizi bu hale getiren siyaseti değiştiremeyiz, sadece önümüzde duran geleceği değiştirebiliriz. .
genel-7