‘­T­h­o­r­ ­L­o­v­e­ ­a­n­d­ ­T­h­u­n­d­e­r­’­ ­İ­n­c­e­l­e­m­e­s­i­ ­–­ ­K­a­s­a­p­l­a­n­m­ı­ş­ ­B­i­r­ ­T­a­n­r­ı­

Cuma günü babama benimle yeni Thor filmine gitmek isteyip istemediğini sorduğumu asla unutmayacağım. ‘Black Widow’ (zamanlama çakışması) dışında tüm MCU filmlerini birlikte izlemiştik ve “trendi neden durduralım?” diye düşündüm. Filme yaklaşık 30 dakika kala… babam bana “evde kalmalıydık” dedi.

O anda ve gelecek anlarda benzer duygulara sahip olduğumu inkar etmeyecektim. Açık ve net olmak gerekirse, bu ‘Thor Love and Thunder’ İncelemesi… nazik olmayacak. Çünkü bana ve sadece bana göre bu, Marvel Sinematik Evreni’nin şimdiye kadar çıkardığı en kötü film.

Merak ediyorsanız, önceki en kötü filmim ‘Eternals’dı, ama en azından o film en azından bazı şeyleri yapmaya çalıştı diyebilirim…ama Thor Love and Thunder? Bazen, ara sıra aksiyon ve neredeyse zorlayıcı bir kötü adam olan abartılı bir komediden başka bir şey olmaya çalışıp çalışmadığını merak ediyordum. Beklentisiz bir filme gitmek için elimden geleni yapıyorum çünkü “yaygınlığı karşılamıyorsa” beni hayal kırıklığına uğratabilir. Bu filme girerken hiçbir beklentim yoktu… ama beni defalarca “Ne izledim?” diye düşündürdü.

Film olay örgüsü açısından konuşmak o kadar kolay ki neredeyse acımasız. Thor, evrende “kendini bulmaya” çalışıyor ve Galaksinin Koruyucuları ile seyahat ettikten sonra (birazdan daha fazlası), “eski bir arkadaş” aracılığıyla “Tanrı Kasabı”nın gümbürtüsüne rastlıyor ve Gorr bunu yaptığında Git ve Asgard’a saldır, Thor eski kız arkadaşını şimdi The Mighty Thor olan Jane Foster’da bulur ve Valkyrie’nin (Asgard Kralı) yanında ne pahasına olursa olsun Gorr’u durdurmak için dışarı çıkarlar.

“Ama kulağa standart bir Marvel Sinematik Evren filmi gibi geliyor” diyor olabilirsiniz ve bir bakıma öyle. Ancak genellikle, bu “özet”, harika karakter anları, meyve veren bazı kavisler ve bir sonraki şey için sizi heyecanlandıran bir sonla noktalanır. Bana (ve babama) göre bu filmde bunlardan hiçbiri yoktu.

Buradaki örnek, ‘Thor: Ragnarok’tan beri “ahbap Thor” veya “Bro Thor” olan Thor’dur, bir tanrı gibi değil de bir aptal gibi davranan Thor. Taika Waititi, herkesin Thor’a bakış açısını “yeniden icat etmiş” olabilir… ama bunun iyi bir şey olup olmadığı hayrana bağlı ve ben bunun nereye gittiğinin hayranı değilim, hiç de değil. Bu filmde Thor’un BİNLERCE yaşında olmasına rağmen kelimeleri karıştırdığı ya da kelimenin tam anlamıyla bir çocuk gibi davrandığı birkaç nokta vardı…

Thor, bir aptal gibi başıboş dolaşmadan bir “savaş konuşması” yapamaz, artık görünüşte duyarlı Stormbreaker’ını (bu ne zaman oldu?) “kıskanç” olmaktan alıkoyamaz. Bir ima ya da aynı derecede şaşırtıcı bir şey yapmadan Jane’e iki kelime söyleyemez, vb. Filmin yarısı, “Mjolnir’in onu neden seçtiğini” anlamaya çalışması ve ayrılıklarından bu yana pek çok şey olmasına rağmen açıkça “bitmediği” Jane ile geri dönmeye çalışması. Bu tanıdık geliyorsa, bu, Strange’in Christine üzerinde olmadığı ve şimdi olduğu gibi aynı ton tuğla gibi geçtiği Multiverse of Madness’ın aynı planı. Kimsenin “Mutlu musun Thor?” dememesine şaşırdım.

Bu beni…Valkyrie’ye getiriyor! Ha, ha, yalan! Şimdi bu komedi. Ragnarok’un yanlış bir adım olduğuna dair hislerime rağmen (Love and Thunder IMHO’dan çok daha iyi olsa da), Tessa Thompson’ın Valkyrie’sinin MVP olduğunu söylerken herkesin yanındaydım. O ÇOK İYİ idi ve “King of Asgard” olarak ne yapacağını görmek için sabırsızlanıyordum, Love and Thunder’ın Valkyrie’nin Thor’u değil, aşkı bulmasıyla ilgili olacağı (belli ki bu değişmiş olsa da) erkenden ima edilmişti. Ah, bunun olmasını ne kadar isterdim.

Neden? Niye? Çünkü Valkyrie tüm film boyunca temelde hiçbir şey yapmadı! Yayı yoktu ve yaptıysa da… iyi bir son almayacaktı. Bir noktada, “aşk durumu” hakkında kelimenin tam anlamıyla “Korg’a iftira atıyor” ve “evet, bunun gibi bir şey” diyor ve işin sonu bu! Şu anda Tessa Thompson’daki en iyi aktrislerden birine sahipsiniz… ve onunla çok az şey mi yapıyorsunuz? Yürek parçalayıcıydı ve umarım bir Valkyrie yan ürünü söylentileri doğrudur… çünkü o daha iyisini hak ediyor.

Bundan bahsetmişken… inanılmaz Christian Bale tarafından oynanan Gorr The God Butcher hakkında konuşma zamanı… onu gerçekten ekranda anlamlı bir şey olarak gördüğünüzde. Gorr’un gösterim süresiyle alay eden birkaç tweet görmüştüm, ama onu izleyene kadar filmde ne kadar az olduğundan emin değildim… ve çok iç karartıcıydı. Gorr, MCU’nun sahip olduğu en iyi kötü adamlardan biri olma potansiyeline sahip olduğu için… ama ekranda olmasına zar zor izin verdiler ve sonra ona en kötü şekilde çok MCU olan bir son verdiler.

Bildiğiniz gibi, çizgi romanlarda Gorr’u öldürmek için Thor’un ÜÇ versiyonunun (genç benlik, İntikamcı, gelecekteki Kral) ve diğer birçok tanrının güçlerinin birleşik gücü gerekiyordu. Burada, “Necrosword’ün laneti” (çizgi romanlardan olmayan) yüzünden, tek yapmaları gereken kılıcını yok etmekti… Thor’dan başka hiçbir tanrı bunu yapamazdı… son savaş.

Bale’in gerçekten çalışmasına izin verildiğinde mi? O harikaydı! Filmin başında babamla Gorr ve onun “dönüşümünün” oynadığı açılış sahnesinin “filmin en iyi kısmı olacağı” konusunda şaka yaptım… ve gerçekten de öyleydi. Çünkü GORR BE GORR’u görmemiz gerek!!! Diğer zamanlarda Joker gibi davrandı (kötü bir şekilde) ve sonra diğer zamanlarda tehditkar bir Yeşil Cin oldu (Tanrı William Dafoe’yu korusun) ve sonra çok uzun bir sahne için… dedi ve hiçbir şey yapmadı.

Sonunda, “Ah, kızımı dirilteceğim ve onu az önce öldürmeye çalıştığım tanrıların korumasına vereceğim!” Evet, çünkü bu mantıklı. Oh, ve çizgi romanlarda? Gorr öldü ve SONUNDA tanrıların olmadığı bir yerde olduğu için “huzur içindeydi”. Oradaki karaktere kendilerini adadılar ve bu onu daha da tehditkar yaptı, burada… ihtiyacımız yokken onu tipik bir “kurtarılabilir kötü adam” yapmaya çalıştılar. Hela’yı fazla umursamadan öldürmekte sorun yaşamadılar, neden Gorr olmasın?

Tamam, yeterince erteledim, hadi Jane Foster hakkında konuşalım. Çünkü onun gelişi neredeyse herkesin istediği bir şeydi ve onu The Mighty Thor olarak görmek gerçek bir zevkti. Ama çizgi romanları, özellikle de Jane’in The Mighty Thor olduğu çizgi romanları okuduysanız (Thor’un kendisi Gorr’dan dolayı “değersiz” iken), o zaman muhtemelen bu filmden çeşitli nedenlerle hayal kırıklığına uğrayacaksınız. En önemlisi de bu… Jane kendi değerlerine göre layık değildi.

Evet, sonunda layıktı, ama film, Thor’un birlikteyken “büyü yaptığını”, böylece “Mjolnir’in onu koruduğunu” ve onun Mighty Thor olmasına yol açan şey olduğunu gösteriyor. Jane’in kendisine layık olduğundan değil, Thor’un “ona karşı hisleri nedeniyle onu değerli kıldığı”ndan. Bu… Jane için oldukça küçük düşürücü, çünkü Jane hem çizgi romanların içinde hem de dışında bir patron. Dahası, çizgi romanlarda Thor olduğunda kesinlikle “sevgi dolu” davranmadı çünkü Avengers’ın (ve Thor’un) çoğu onun hakkında emin olmadığında bile layık olduğunu kanıtlamak için dışarı çıktı. Ama burada, filmde… Jane’i fangirl oynayan bir kahraman gibi gösterdiler. “Akıllı sözler” ve “silah atlamaya” çalışıyordu ve çoğu zaman gözlerini Thor’dan alamıyordu.

“Çizgi romanlarda” dediğimi biliyorum, ama bunun bir nedeni var, çünkü her zaman “nokta nokta” alınmaları amaçlanmasa da, işlerin nasıl yapılacağına dair bir plan hazırlıyorlar. Bir panelde Thor, Mighty Thor’dan bir talepte bulunur ve Jane, “Sakin ol” diye yanıt verir ve bu harikaydı (kayıt için Thor #4). Odin bir keresinde Jane’i “gözden kaçırmaya” çalıştı ve cevabı “Denediğini görmek isterim” oldu. Sert biriydi ve kendi değerlerine göre DEĞERLİ idi. Hikayesinin bir kısmını Love and Thunder’a dahil etseler de, hikayesinin en büyük kısmını kaçırdılar, Jane…Jane olmak… ve bu yeterli. Filmde, Jane’i gerçekten sevdiği ve kaybetmek istemediği için ‘geri çekilmeye’ ikna ettiler. Görünüşe göre hayatta “Thor’un sevgisinden daha önemli bir şey yok”…

Thor Love and Thunder Review’da belirtmem gereken bir diğer şey ise, Taika Waititi’nin zaman zaman filmin komedisine ve “komik anlarına” o kadar eğildiği ki, olayların akışını tamamen bozmuş ve her şeyi olduğundan daha aptalca göstermişti. daha önce yaptı. Tüm “büyük Tanrıların bir araya geldiği” ve bu nedenle “müttefikler için mükemmel bir yer” olacağı “Her şeye Kadir Şehir”den daha yaygın olan çok az yer vardı. Bunun nereye gittiğini görüyorsun, değil mi?

Zeus bir aletti ve bir aptaldı ve birkaç kez o kadar çok “alem” dedi ki kusmak istedim. Sonra Thor tarafından, Thunderbolt’unu alabilmeleri için gerçek bir sebep olmaksızın tek atış oldu. Tabii neden olmasın? Ayrıca, tüm bu tanrıların Zeus’un planına uyması oldukça şüpheli çünkü bu kelimenin tam anlamıyla şu anlama geliyor…bekleyin…Gorr haklıydı! Tüm tanrıların, hepsinin yozlaşmış, aptal ya da aldatıcı olduğu için ölmeyi hak ettiğini… Asgard tanrıları olmadıkça, havalılar… ah, peki ya Mısır panteonu…? Moon Knight insanlarıyla kimse konuşmuyor mu?

Oh, ama aptallığa daha yeni başlıyoruz. Çığlık atan keçiler vardı, bahsi geçen “kıskanç” Stormbreaker (cidden, baltanın duyarlı olduğunu ne zaman belirlediler?), Korg’un kaya gibi bir yüze dönüşmesi…Çünkü Taika tabii ki bunun ‘zeki’ olduğunu düşünecekti…Thor nasıl yapacağını bilmiyordu. çocukların etrafında hareket edin… sonra bu çocukları hiçbiri savaşçı olmamasına rağmen canavarlara karşı savaşa yönlendirin… iki kez. Ve Thor’un Jean-Claude Van Damme bölünmesini kim unutabilir? …Ben unutmak istiyorum…

Ayrıca, orada gerçekten olmadığı halde “denemek ve mantıklı kılmak” için atılan bazı rastgele şeyler vardı. Gorr’un diriltilen kızının bir şekilde tanrı-güçlerine sahip olması gibi (Gorr’un bunu istemeyeceğinden ve Thor’dan “onu güvende tutmasını” istediğinde kızının CANAVARLARLA MÜCADELE etmesini de istemediğinden eminim). Thor, birdenbire Stormbreaker’ı “bastırıldığı” için “çağıramadı” ve daha fazlası. Necrosword, Gorr’a rastgele şunları anlatıyordu. sonsuzluk (kayıt için Marvel Comics’teki bir varlık kimdir) ve Bifrost’un anahtarına sahip olmasına rağmen Thor adında olmayan tanrıları öldürmek için çok zaman harcadı, çünkü…?

Ve sonra… elbette… içinde hem Matt Damon hem de Melissa McCarthy’nin olduğu bir sahne oyunu vardı… ve bundan bir daha asla bahsetmeyeceğim.

Ama muhtemelen tüm bunlar kadar sinir bozucu olan, içeri atılan ve tamamen yerinde olmayan diğer karakterlerdi. Leydi Sif geri döndü ve aptal gibi davrandı çünkü “savaşta ölmedi” (Jane teknik olarak ölmedi ama Valhalla’ya gitti, senaryoyu yazarken bunu unuttular mı?). Ayrıca Sif Hanım daha önce neredeydi? Bilmiyoruz!

Galaksinin Koruyucuları daha da kötü çıktı. Chris Pratt ile bir süredir gördüğüm en ahşap oyunculuğa sahip birden fazla sahne vardı. Çok zorlama ve sahte geldi, berbattı, özellikle de onun daha iyisini yapabileceğini BİLİYORUM ve bunu başka filmlerde de gösterdi! Darcie en iyi kamera hücresiydi ve o bile Jane’in tüm sorunlarının cevabının Thor olduğunu söyleyerek bu aptal hikayeye kapıldı. Yine, Jane’i küçük düşürerek. Ayrıca, WandaVision’dan sonra olanlardan dolayı, güçlerin tüm sorunları çözmediğini çoğu kişiden daha iyi bilmez miydi?

Peki… Thor Love and Thunder’da bir iyilik var mıydı? Bazı şeyler, evet. Gorr bazen ekrandayken iyiydi ve oynamasına izin verildi!!! “Gölge Dünyası” daha fazla ete sahip olduğunu görmek istediğim zekice bir fikirdi ve Mighty Thor’un paramparça çekiçle Thor’un kullandığından farklı yeteneklere sahip olduğunu görmek harikaydı.

Benim sorunum ve umarım bunu bu Thor Love and Thunder Review’da iyi açıklamışımdır, parçaların temelde sadece bir araya getirilmiş olmasıdır. Zaman zaman birbirleriyle gerçek bir amaçları olmadı ve sonuç olarak karakterlere ve arsaya dürüstçe ihanet etti. Bu filmdeki bazı sahnelerden o kadar utandım ki kafama takılmasınlar diye gözlerimi kapatmak zorunda kaldım. Sadece… bazen yanlıştı. Thor, 4. solo film alan ilk MCU karakteriydi…ama onu gördükten sonra…3’te durmaları gerektiğini düşünüyorum.